نوشته حاضر بر پایه طرحی مبتنی بر درک انسان به بررسی واحدی در زبان می‌پردازد که یکی از پرابهام‌ترین بدیهیات نهادینه‌شده در اندیشه معاصر است. در کتاب پیش رو، نویسنده به دنبال آن است تا معلوم کند، پدیده‌ای به نام واژه در مطالعه زبان تا چه میزان غیرقطعی و نامعلوم است و فرض بر بدیهی بودن‌اش، تا چه اندازه با باورهایی خرافی هم‌سوست.