علی اکبر داور نماینده مجلس، رهبر حزب رادیکال، روزنامه‌نگار، وزیر فوائد عامه و تجارت، وزیر دادگستری و وزیر دارایی، از طراحان اصلی خلع قاجاریه و تفویض سلطنت به رضاشاه پهلوی بود.
داور در سال 1305 وزیر عدلیه شد و تغییرات بنیادینی را در ساختار قضایی ایران ایجاد کرد و شالوده جدیدی برای آن ریخت. داور پس از هفت سال در 1312 وزیر دارایی شد. در آنجا هم دست به اقدامات اساس زد. بعد از مغضوب شدن فروغی، داور که ارشد وزرای کابینه بود انتظار داشت نخست وزیر شود، ولی رضاشاه او را در وزارت دارایی ابقاء کرد.
این موضوع در روحیه او اثر نامطلوبی گذاشت و احساس کرد شاه با وی میانه‌ای ندارد و به زودی به سرنوشت دوستان سابق خود تیمورتاش، نصرت الدوله و جعفرقلی اسعد دچار خواهد شد. این فکر داور و فشار شاه برای برنامه‌های تازه اقتصادی باعث شد داور تصمیم به خودکشی بگیرد و سرانجام در شب 21 بهمن 1315 با خوردن مقداری تریاک به زندگی خود پایان داد.