دائویی که نامیده شود. دائوی جاودانه نیست. پرنده‌ای است محبوس قفس. یا گلی که چیده شده. یا راهی بن‌بست! بی‌نام، سرآغاز تمام کائنات است. و بانام، مادر هزارهزار جنبندگان زمین. که این دو از یک ریشه‌اند. شگرف و غریب. نه!... اسیر وسوسه‌ها اسرار دائو را در نمی‌یابد. چون عینکی بر چشم دارد با شیشه‌های سنگی!