چطور می‌توانیم در جهانی آشفته، همچنان به نیکی و همدلی ایمان داشته باشیم؟
جمیل زکی، روان‌شناس و مدیر آزمایشگاه علوم اعصاب اجتماعی دانشگاه استنفورد، در کتاب تله بدبینی، چگونه امید را پس بگیریم از بحرانی می‌گوید که کمتر درباره‌اش گفته شده: «رکود اعتماد!». او با ترکیب داستان‌های شخصی، شواهد علمی و تحلیل‌های دقیق، نشان می‌دهد که بدبینی چگونه سلامت روان، روابط اجتماعی و حتی ساختار جوامع و اقتصاد را تهدید می‌کند.
اما این کتاب مرثیه‌ای برای انسان نیست؛ بلکه فراخوانی است برای بازسازی امید. نویسنده با معرفی مفهومی تازه با نام «شکاکیت امیدبخش» ما را به رویکردی واقع‌بینانه و در عین حال سازنده دعوت می‌کند: نه ساده‌دلی، نه بدبینی، بلکه انتخاب آگاهانه باور به خوبی.
جمیل زکی به ما می‌آموزد که مهربانی مسری است و اعتماد را می‌توان بازآفرینی کرد. همان‌طور که ربکا سولینت می‌گوید: «امید بلیت بخت‌آزمایی نیست که وقتی روی مبل نشسته‌اید، آن را در دست بگیرید و احساس خوش‌شانسی کنید... امید تبری است که در مواقع اضطراری با آن درها را می‌شکنید.» تله بدبینی تبری است برای شکستن درهای بدبینی. وقت آن رسیده که از این تله رها شویم و امیدمان را پس بگیریم.