مردی که خواب است

«مردی که خواب است» با زبانی شاعرانه و روایتی سیال میان خواب و بیداری، به بیان تجربه‌ای از بیخ و بن فلسفی می‌پردازد. شخصیت اصلی، که در سراسر داستان «تو» خطاب شده، در دانشگاه سوربن جامعه‌شناسی می‌خواند تا اینکه روزی تصمیم می‌گیرد سر جلسه امتحان حاضر نشود و درسش را نیمه‌کاره بگذارد. این تصمیم ناگهانی سلسله‌جنبان رشته‌ای از تصمیم‌ها می‌شود که همگی یک ایده را تعقیب می‌کنند: گسست مطلق از جهان و بی‌اعتنایی محض به آدم‌ها و پیشامدها. اما تا کجا می‌توان به همگان «نه» گفت؟ تا کی می‌توان خود را از دنیا و مافیها برکنار داشت؟ و تبعات چنین انزوای سرسختانه‌ای چیست؟ جمله‌ای از فریدریش نیچه را شاید بتوان پاسخی دانست به این پرسش‌‌ها و تفسیری موجز بر این داستان، آنجا که فیلسوف آلمانی می‌گوید: «اگر دیرزمانی به مغاک نگاه کنی، مغاک نیز به تو نگاه می‌کند.»

اولین روز از بقیه زندگی من

ماری آن‌قدر غرق زندگی مشترک بوده و خود را فدای ازدواجش کرده که حتی فرصت استفاده از تعطیلات را هم نداشته است. او در آستانه چهل سالگی، سرخورده از ملال زندگی و سردی رفتارهای همسرش، تصمیمی انقلابی می‌گیرد و با تهیه بلیت سفر دریایی به دور دنیا، خانه را ترک می‌کند تا به همه‌چیز پشت کند و وعده‌ای تازه با خودش بگذارد.... داستانی سرگرم‌کننده و پر از شور زندگی که به‌سادگی می‌توان خود را در شخصیت‌هایش بازشناخت؛ رمانی که به اهمیت مسئله کشف خویشتن، کشف دوباره زندگی و چشیدن طعم واقعی آن پرداخته و ثابت می‌کند انسان قادر به انجام کارهایی بیش از آن است که در تصورش می‌گنجد. .کتابی مناسب ساعات فراغت و سرشار از حس شادی زندگی. رمانی که لحظاتی پرآرامش و مطبوع برایتان رقم خواهد زد. سایت فناک

آدم‌خواران

کتاب «آدم‌خوران» رمان کوتاهی از ژان تولی، نویسنده فرانسوی خالق فانتزی سیاه «مغازه‌ خودکشی» است که همه اتفاقات آن بیشتر از چند ساعت طول نمی‌کشد و اگر بدون پیش زمینه شروع به خواندن آن کنید احتمالا آن‌قدر شوکه می‌شوید که هرگز فکر نخواهید کرد ماجرای آن واقعی است. حتی بعد از آگاهی از این موضوع بعید نیست که از واقعی بودن ماجرا دچار تردید شوید. شاید فکر کنید در حال خواندن یک داستان ترسناک هستید اما داستان این رمان بر اساس یک اتفاق واقعی است...

زنان تشنه قدرت

حکومت ساقط شده است، مردان از راس قدرت به زیر کشیده شده‌اند و زنان حکومت را تماما در ید قدرت خود دارند. سال‌هاست مرزهای کشور به روی بیگانگان بسته شده و جهان فقط با اطلاعاتی از وقایع امپراتوری زنان خبر دارد که سران صلاح می‌بینند منتشر شود. ژودیت، «شبان» زنان، که پس از مرگ مادرش جانشین او شده آن سرزمین را با مشت آهنین اداره می‌کند؛ مضحکه‌ای سیاسی در دل رژیمی هذیان‌زده که تمام شعارهای پیش از انقلابش را کنار گذاشته و در کار خلق ارزش‌ها و شعارهای جدید است. به موازات روایت اصلی، خاطرات پرستاری معمولی پیش کشیده می‌شود که به حریم شبان راه می‌یابد و واقعیت پرانویایی قدرت و مواهب کارگزاران حکومت و بلهوسی‌های جنون‌آمیز آنها را به تصویر می‌کشد. زنان تشنه قدرت تاملی است در باب دلایل و تاثیرات تعصب و فساد در ساختار حکومت‌های تمامیت‌خواه از هر سنخ.

جنگ

در تابستان سال 2021 خبری منتشر شد که جهان ادبیات را به لرزه انداخت. سه اثر این غول ادبی جهان که در روزگار حیاتش مفقود شده بود سرانجام پیدا شد. دستنویس‌هایی که شاید خوانندگان ادبیات بیش از نویسنده مشتاق بودند که پیدا شود. بالاخره انتشارات گالیمار در بهار سال بعد از میان این نسخه‌های دست‌نوشته اولین رمان را چاپ کرد: جنگ، گویی سلین چند دهه پس از مرگ نیز حرف‌های دیگری درباره جنگ دارد که با جهان بگوید. رمان جنگ روایت لحظات حضور سلین جوان است در جنگ، زخمی شدنش، بستری شدنش، و آنچه می‌توان زوال و سقوط کشور او و دیگر کشورهای درگیر دانست به ورطه توأمان دردناک و مضحک جنگ. برخی منتقدان ادبی معتقدند که این رمان از دیگر شاهکار سلین یعنی سفر به انتهای شب نیز بزرگ‌تر است. به هر روی، تفکیک و انتخاب میان این هر دو اثر دشوار است.

شازده کوچولو (با جعبه) طرح سفید

شازده کوچولو (وزیری)

شازده کوچولو ساکن سیاره کوچکی به اندازه یک خانه معمولی است و در آنجا گل بی‌همتایی دارد که مایه همه عواطف و دلخوشی‌ها و رنج‌های اوست. خواننده اندک‌اندک با سرگذشت این موجود کوچولوی دوست داشتنی آشنا می شود و پی می‌برد که چرا او روزی تصمیم به ترک وطن می‌گیرد و پس از عبور از شش سیاره به سیاره هفتم یعنی کره زمین، می‌رسد. در این‌جا با روباهی آشنا می‌شود که مهم ترین راز زندگی را بر او آشکار می‌کند.

لوئی لامبر و 2 داستان دیگر (مجموعه داستان)

لوئی لامبر اثری است مورد علاقه و محبوب بالزاک، که خواسته «با گوته و بایرون نبردی را آغاز کند»، چنانکه می‌نویسد: «نغمه‌های لامبر به من آموخت که سرودهای محزون او، نافذتر از زیباترین صفحات ورتر است. ولی شاید بین رنج‌های عشقی مطرود به ‌حق یا به ناحق آئین ما، و رنج‌های یک کودک فقیر داوطلب ترفیع مقام، بعد از شکوه خورشید، بعد از ژاله دره‌های زیبا، و بعد از آزادی، نشود قیاس کرد. ورتر، بنده یک آرزوست، ولی لوئی لامبر با تمام وجود خود بنده جان است، با استعدادی برابر، با تاثرآورترین احساسات و یا بر پایه حقیقی‌ترین آرزوها، زیرا آنها، پاک و بی‌آلایش‌اند، باید بر ویژگی مرثیه‌ها سبقت جویند.»

نمایش افسانه‌ای برای وقتی دیگر

سلین نسخه‌ اول نمایش افسانه‌ای برای وقتی دیگر را سال 1946، در سلول یا به قول خودش توی دخمه‌اش در زندان کپنهاگ نوشت؛ عصبانی از همه‌کس، بریده از همه‌چیز، بدخلق‌تر از همیشه، با تنی رنجور از دردهای قدیمی. با تمام این‌ها، در این بدترین لحظه‌ زندگی، سلین بیشتر از همیشه شور و شوق زنده ماندن داشت. نمایش افسانه‌ای برای وقتی دیگر کتابی‌ست علیه همه‌کس؛‌ همه‌ دوستان، همه‌ دشمنان، همه‌ دوست‌/‌ دشمنان، حتی خود سلین، و علیه همه‌چیز؛‌ میهن، عشق، نفرت... و مسلما، علیه زبان، همان زبان استاندارد و ادبی فرانسه که سلین از رمان اولش، سفر به انتهای شب (1932) با آن می‌جنگید. از نظر بسیاری از منتقدان ادبی، از جمله آنری گودار، این جنگ تمام‌عیار، «خشن‌ترین رمان سلین در برخورد با خواننده» است.

بیگانه

امروز تو دفتر سرم خیلی شلوغ بود. کارفرمایم محبتش گل کرد. پرسید آیا خسته نیستم و خواست سن مامان را بداند. گفتم «حدود شصت.» که یک‌وقت اشتباه نکرده باشم و نمی‌دانم چرا قیافه‌اش نشان داد خیالش آسوده شده و قضیه را خاتمه‌یافته دانست...

نور جهان (مجموعه داستان)

کتاب های من آنات خاص زندگی من اند. آن ها از زمین های خاموش سر بر می آورند، اما این آنات استثنایی مرا به فراسوی همه چیز می برند. نوشتن همواره از برون می آید و هیچگاه از درون سرچشمه نمی گیرد. برون به سان قطاری بی مهار، به درونم می آید. آنگاه احساس می کنم که گویی حجابی برابر دیدگانم دریده می شود و من سرگرم تماشا می شوم. برابر من تکه ای مخمل سیاه قرار دارد که گاه دریده می شود و در پس این مخمل سیاه، طلای ناب است. در این لحظه، از این که می بینم زندگی مغلوب نشده است بسیار تحت تأثیر قرار می گیرم. __ص26

کتاب بیهوده (مجموعه داستان)

آنچه مایه زیبایی کلامی می شود، راستی نهفته در بطن آن است. آنچه سبب راستی کلامی می شود، این یا آن بخش از این کلام نیست، بلکه چیزی خارج از آن است، چیزی است که برای شنیدن به شما می دهد، به شما قدرت می بخشد. قدرتی که گذرا نیست. قدرتی که نتوانسته ایم خود به خویشتن بدهیم. قدرتی که تمامی ضعف های ما را در خود جمع می کند، بی آنکه از میانشان بردارد. ___ص 71