ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½
- 59,000 تومان
- با تخفیف: 59,000 تومان
- 120,000 تومان
- با تخفیف: 120,000 تومان
- 69,000 تومان
- با تخفیف: 69,000 تومان
- 120,000 تومان
- با تخفیف: 120,000 تومان
- 95,000 تومان
- با تخفیف: 95,000 تومان
- 120,000 تومان
- با تخفیف: 120,000 تومان
- 59,000 تومان
- با تخفیف: 59,000 تومان
- 40,000 تومان
- با تخفیف: 40,000 تومان
- 69,000 تومان
- با تخفیف: 69,000 تومان
- 89,000 تومان
- با تخفیف: 89,000 تومان
- 89,000 تومان
- با تخفیف: 89,000 تومان
- 90,000 تومان
- با تخفیف: 90,000 تومان
ژاك لاكان (1901- 1981)، روانكاو بلندآوازه‌ي فرانسوي، از معدود متفكران قرن بيستم است كه تاثير گسترده‌اي بر سپهر روشنفكري و علوم انساني گذاشته است. سمينارهاي او در دهه‌ي 1950، جايگاهي بود براي رشد و تبادل آراي فلسفي.
او نظريه‌ي خود را بر پاي‌ي نظريه‌ي فرويد بنيان گذاشت و پس از طرح "مرحله‌ي آينه‌اي"، انديشه‌ي "بازگشت به فرويد" را مطرح كرد و نه تنها برخي از ابداعات فرويد را شرح و تفضيل داد و در آنها بازانديشي كرد، بلكه به مهم‌ترين پرسش‌ها و مسائل مبهم مانده و حل‌نشده در نظريه‌ي فرويد بازگشت و روشي نو در بيان و تعبير اين مسائل و مفهوم آنها در نظريه و عمل روانكاوي فراهم آورد.
اين كتاب با عرضه‌ي برخي مفاهيم بنيادي در روانكاوي، مسير شرح و بسط اين مفاهيم را از مبناي اصلي آنها در كار فرويد تا تفصيل و تبيين لاكان از آنها، مي‌كاود. اين كاوش در مفاهيمي چون ناخودآكاه، مرحله‌ي آينه‌اي، ابژه، هيستري و وسواس فكري، انتقال و تعبير انجام پذيرفته است.
فصل‌هاي كتاب برگزيده‌اي است از سخنراني‌هايي كه در مركز تحقيق و تحليل فرويدي ايراد شده‌اند. كتاب براي خوانندگاني با آموخته‌ها و پيش‌زمينه‌هاي گوناگون از جمله دانشگاهي، باليني، اجتماعي، فرهنگي و هنري مفيد است. افزون بر آن، براي كساني كه از نظر آنان آرا و انديشه‌هاي روانكاوانه شايد عرصه‌اي نسبتا نو براي شرح و تفصيل باشد و نيز كساني كه در جست‌وجوي دورنمايي نو براي گسترش آراي خود در روانكاوي‌اند، خواندني است.
نگاهي به دوروبر خودتان بيندازيد، چه‌قدر احساس ننگين شرمي را مي‌بينيد كه بر پايه احساس به هيچ‌جا نرسيدن در جواني شكل گرفته‌اند؟ اين ميل ويرانگر و عجيب عصر پسامدرن - به خاصه از آغاز هزاره سوم به بعد – كه به همگان چنين القا مي‌كند: از كودكي تا جواني بايد چنان باشيد كه تكليف زندگي‌تان را با موفقيت‌هاي عظيم تحصيلي، شغلي و مالي روشن كنيد! اگر نتوانستيد دانش‌آموز و دانشجويي نخبه با نمره‌هاي درخشان باشيد، اگر نتوانستيد كسب و كار پرسودي راه بيندازيد، اگر نتوانستيد خانواده‌اي تشكيل دهيد و بر اساس فرم‌هاي پيشيني فرزندان زيبا و سالم و موفقي داشته باشيد و شاخص‌هاي ازپيش‌تعيين‌شده اين‌چنيني ديگر، از منظر جهان پيچيده‌شده در صنعت فرهنگ و صنعت زيستن، انسان تراز نوين جامعه جهاني نيستيد. به‌واقع هيچ‌كس در اين ميان نقش مهم انبوهي عوامل اجتماعي، خانوادگي و فردي را در نظر نمي‌آورد و فكر نمي‌كند كه آدمي ربات نيست كه بتوان يك برنامه كلي، زمان‌بندي‌شده و بي‌خدشه را برايش طرح‌ريزي و اجرا كرد. «ريچ كارلگارد» در كتاب «ديرشكوفاشدگان» اين مسئله را با دقت‌نظري مثالي زير نظر آورده و ابعاد گونه‌گونش را به‌خوبي شكافته و حلاجي كرده‌است. اينكه انسان در معناي تمام كلمه‌اش بسيار پيچيده‌تر از آن است كه بتوان نسخه واحدي برايش پيچيد و از همه انتظار داشت كه يا اين‌گونه باشند يا قيد زندگي را بزنند. اين كتاب با انبوهي مثال از ميان آدم‌هاي مختلفي كه لحظه‌هاي پرتنش و پرشكست بسياري را در دهه‌هاي سوم و چهارم و حتي پنجم زندگي‌شان تجربه كرده‌اند ولي بازهم راهي براي ساختن زندگي بهتر همراه با آرامش و سعادتمندي يافته‌اند، نشان مي‌دهد چرا نيازي نيست به همه افراد بگوييم كه اگر در بيست يا سي سالگي شكوفا نشديد، هيچ‌وقت نخواهيد شد! ديرشكوفاشدگان نقطه‌نظر ويژه‌اي‌ست درباب اهميت ايستادگي برابر ابتذال جمعي ميل به شكوفايي كه «ما»ي جمعي جهان سرمايه‌داري تعيين كرده است.
«چگونه عاشق جهان شويم» سبك جديدي از نثر علمي به قلم نويسنده‌اي است كه به‌راستي شيفته‌ي دنياي اطرافش است. استفان كلاين، با نثري شاعرانه در ده فصل كوتاه، كه هركدام تمجيدي در وصف يكي از قلمروهاي خيره‌كننده‌ي كشفيات است، از اشيا و اتفاقات روزمره به‌عنوان سكوي پرش براي غوطه‌ورشدن در زيبايي علوم بنيادي استفاده مي‌كند.
كلاين در يك گل سرخ وابستگي دروني كل ابعاد زندگي را مي‌بيند؛ يك روز طوفاني به پيش‌بيني‌ناپذير بودن جهان اشاره دارد و تيله‌اي تولد كيهان را به ذهن متبادر مي‌كند. كلاين درحالي‌كه درباره‌ي عميق‌ترين رمز و راز‌ها ـ يعني ماهيت واقعيت، ماده‌ي تاريك، جايگاه انسان در كهكشان‌ها و بيش از آن ـ تأمل مي‌كند، ما را ترغيب مي‌كند مانند دانشمندان عاشق جهان شويم؛ با درك ايده‌هاي اصلي و نظريات فيزيك قرن بيست و يكم كه شگفتي هرچيزي را نمايان مي‌كند، نگاهتان به گل سرخ ـ يا دنياي ما ـ ديگر چون گذشته نخواهد بود.
پرشت ما را در سفري هيجان‌انگيز به تاريخ فلسفه و درون مغز انسان همراهي مي‌كند و درباره پيچيدگي‌هاي هويت انسان و چگونگي ارتباطش با جهان هستي، عدالت، شادي، عشق و معناي زندگي بحث مي‌كند.
زماني انريكو فرمي، فيزيك‌دان بزرگ ايتاليايي، سوال ساده‌اي پرسيد: « موجودات فرازميني كجا هستند؟» فرمي معتقد بود چون سن جهان هستي بسيار زياد و اندازه آن بسيار بزرگ است و فقط در كهكشان راه شيري تقريبا نيم تريليون ستاره وجود دارد كه ممكن است بسياري از آنها سامانه ستاره‌اي خاص خود را داشته باشند، پس جهان هستي نيز همانند زمين كه به‌طرزي حيرت‌انگيز و توجيه‌ناپذير منحصربهفرد است بايد مملو از حيات باشد.
اما آيا حيات فرازميني تمدني فوق هوشمند با فناوري‌هاي ارتباطي پيشرفته‌تر از فناوري‌هاي ما است؟ يا گونهاي غيرپيشرفته است كه هنوز قادر به ايجاد ارتباط با دنياي اطرافش نيست؟
در اين كتاب نويسنده با كمك بزرگ‌ترين متفكران تاريخ در سراسر دنيا، از سقراط گرفته تا نيچه و از ثورو گرفته تا سايمون وي، خواننده را همراه خود با قطار به سفري فلسفي و در عين حال دلپذير مي‌برد. او هزاران مايل را طي مي‌كند، به خاستگاه فلسفه‌هاي بزرگ تاريخ مي‌رود و سعي مي‌كند آگاهانه انديشيدن را به ما بياموزد. نويسنده به روشي هوشمندانه زندگي مدرن امروزي و فلسفه را كنار هم قرار مي‌دهد و با بياني بسيار ساده و گاهي شوخ‌طبعانه، به ما نشان مي‌دهد كه چطور مي‌توان از انديشه‌ي اين بزرگان براي بهبود كيفيت زندگي خود بهره برد.
چه بسا شما هم بعداز خواندن كتاب دلتان بخواهد مانند رواي داستان، سقراط را به نوشيدني دعوت كنيد و با هم گپي بزنيد.
شايد بتوان گفت آنچه امروز تحت لواي پراگماتيسم، روانشناسي تجربي و فلسفه آمريكايي مي‌شناسيم، از همين جمله «ويليام جيمز» آغاز شده است: «آيا زندگي ارزش زيستن دارد؟» چنين پرسش بزرگ و سرشار از تشكيك و دودلي ممكن است هركسي را به ورطه سقوط در انفعال و نااميدي بكشاند. اينكه انسان با اين فكر درگير شود كه آيا چيزي به نام آزادي عمل بدون در نظر گرفتن تقدير وجود دارد؟ چطور مي‌شود در برابر قدرت ويرانگر پديده‌هاي بيروني كه از دسترس ما خارج‌اند ايستاد و از دل زندگي، ارزش زيستن را بيرون كشيد و درك كرد؟ «ويليام جيمز» كه خود در روزگار جواني به يقين رسيده بود اين زندگي ارزش زيستن ندارد، به مدد فلسفه، غوطه‌ور شدن در فكر بي‌سرانجامي بودن و پس از آن، انديشيدن در اهميت زندگي و زيستن، تمام فلسفه‌اش را بر نجات يك زندگي، نجات خويش، بنيان نهاد. «جان كاگ» در كتاب «روح‌هاي بيمار، ذهن‌هاي سالم؛ چگونه ويليام جيمز مي‌تواند زندگي شما را نجات دهد؟» با كنكاش در زندگي و فلسفه «ويليام جيمز»، اين فيلسوف بزرگ زندگي، به جان‌هاي خسته و بيماري نظر دارد كه همواره با اين فكر كلنجار مي‌روند كه «آيا زندگي ارزش زيستن دارد؟». جان كاگ، سعي كرده درعين دقت، با ايجاز و نكته‌سنجي به ژرفاي فلسفه جيمز رسوخ كرده و براي جان‌هاي بيماري كه در هزاره سوم و عصر فروپاشي معناها، توان فكري زيستن زندگي ازشان سلب شده، معناهاي متقني بيابد و با لحني ارسطويي بگويد: «دوستان! زندگي ارزش زيستن دارد.»
سوزان سانتاگ در چهار جستار كه به طور جداگانه و مستقل درباره‌ي موضوع زن نوشته، نقد خود را استادانه از جامعه، تاريخ و جايگاه- متأثر از قضاوت محيط پيرامون و گاه خودخواسته‌ي- زن بيان مي‌كند. سانتاگ كه با نگارش آثاري چون عليه تفسير، درباره‌ي عكاسي، تماشاي رنج ديگران، در آمريكا، دوست‌دار آتشفشان، سفرنامه‌‌ها از جنگ ويتنام و سارايوو و بسياري آثار ديگر از جمله مهم‌ترين نويسندگان منتقد آمريكا و چهره‌اي جهاني و مشهور به‌شمار مي‌آيد، اين‌بار در جستارهايش منزلت و نقش زنان را به چالش مي‌كشد و آنها را فارغ از الگوهاي مردانه و تقبيح جامعه با خود واقعي، ظرفيت‌هاي نهفته و شكوفا نشده‌ي زن مقايسه مي‌كند. اقبال تاريخي- زيستي مردان در قياس با شكوه شكننده و مشروط زنان تنها هجمه‌ي تاريك زمانه‌ي ما را نشان مي‌دهد و سانتاگ با جسارت و شجاعت از جهش و مقاومت در برابر تاريكي سخن مي‌گويد و مسئوليتي براي كشف و تغيير به سمت روشنا را براي همگان و به‌ويژه به عهده‌ي زنان مي‌گذارد. جستار‌هايي درباره‌ي زن به جاي طرح راه حل‌هاي پيچيده براي زنان، پرسش‌هاي ساده‌اي مطرح مي‌كند و جهان زنان را در مسير خيزش براي تغيير و دگرگوني قرار مي‌دهد.
امروزه همه‌ي ما حقيقت را در اينترنت، مجلات و اخبار جست‌وجو مي‌كنيم و بايد بدانيم اين منابع در اغلب موارد به نفع احزاب و سياست‌هاي خاص جهت‌گيري مي‌كنند. سياستمداران، قدرتمندان و مديران فضاي مجازي با ابزار و امكانات خود ما را وادار به پذيرش بدون تفكر موضوعات مي‌كنند. موضوع كتاب منحصربهفرد و متفاوت است. نظريه‌ي پساحقيقت به وسيله‌ي كساني كه از كم‌ارزش شدن حقيقت نگران و پشيمان بودند متولد شد. موضوعي كه اگرچه آشكارا جانب‌دارانه به نظر نمي‌آيد، اما دست كم يك ديدگاه را مطرح مي‌كند: اينكه فاكت‌ها و حقيقت در فضاي سياسي اين روزها به شدت در معرض خطرند.
در گذشته، حتي در بيان حقيقت نيز با چالش‌هاي بسيار جدي مواجه مي‌شديم، اما تابه حال هيچگاه به اين اندازه از آن به عنوان استراتژي سياسي در تبعيت از واقعيت استفاده نشده بود. در نتيجه، در بحث پساحقيقت تنها به چالش‌برانگيز بودن حقيقت توجه نمي‌شود، بلكه از آن به عنوان سازوكار جديدي در چيرگي سياسي سياستمداران ياد مي‌شود. پس اگر بخواهيم با «مفاهيم ضروري» پساحقيقت آشنا شويم، نمي‌توانيم از سياست پرهيز كنيم.
به لحاظ تاريخي، بيرون راندن خداوند از تخت پادشاهي از عصر روشنگري آغاز شد. انسان‌ها كوشيدند بنياد خود را بر اساس خويش بنا بگذارند و به هيچ منبع بيروني ديگري متكي نباشند. اما روشنگري پس از وداع با متافيزيك سنتي، باور خود به عقلانيت نهايي را حفظ كرد تا در آينده‌ي ناشناخته‌اي كه همه در آن شركت دارند تحقق يابد. زندگي انسان به پاس يك شكاف و يك شكستگي آغاز مي‌شود- از عدم به وجود پرتاب مي‌شود- و از اين شكاف و شكستگي عبور مي‌كند و دوباره به عقب پرتاب مي‌شود: از وجود به چيزي مي‌رسد، كه در نبود يك واژه‌ي بهتر، مجبوريم آن را عدم بناميم. اين دو ناشناخته- يعني تقدم و تعقيب وجود- اساس پذيرندگي متافيزيك است.
نور و تاريكي؛ هگل و داستايفسكي؛ عقل و هيولاها؛ خوشبختي و ماليخوليا؛ فاوست و مفيستوفليس؛ لرد چسترفيلد و هيولاي فرانكنشتاين؛ كل و جزء. جستارهاي كتاب در راستاي اين دوگانگي‌ها و موارد مشابه نوشته شده‌اند.نمي‌خواهم نشان بدهم يكي لزوما بر ديگري غلبه مي كند، بلكه به نفع امكان تكثر و چندگانگي استدلال مي كنم: به عبارت ديگر- در عين حال كه درباره‌ي مقاصد عقل و تلاش هايش براي توضيح همه چيز بحث نمي‌كنيم، بر اهميت گشودگي نسبت به متافيزيك تأكيد مي كنيم.
شعبده‌باز و تماشاچيان وارد مرحله‌اي شده‌اند كه آن را پيمان تسليم به جادو مي‌نامم. البته نمايش‌دهنده به هيچ وجه جادوگر نيست، بازيگري است كه نقش جادوگر را اجرا مي‌كند و مي‌خواهد تماشاچيان، حتي موقت، باور كنند او با نيروهاي جادويي ارتباط دارد. در اين ميان، تماشاچيان مي‌دانند آنچه ديده‌اند جادوي واقعي نبوده، آنها علم به اين را سركوب مي‌كنند و به آرزوي مجري تسليم مي‌شوند. هر چه نمايش‌دهنده بهتر چشم‌بندي كند، تصور مي‌شود در جادوي فريبنده ماهرتر است.
اين كتاب بدون هيچ ترديدي اثري است بسيار اصيل از ارنستو لاكلائو كه با تسلط تمام در راه كاوشي فلسفي و سياسي قدم مي‌گذارد و استادانه دريچه‌هاي ذهن ما را به سوي واقعيت سيادت‌طلبي و سازوكارهاي سوسياليستي مي‌گشايد. در قالب مباحثاتي قابل تامل از زبان او مي‌شنويم كه بر ساخت همساني‌‌هاي مردمي چگونه در كالبد كنشگران جمعي پديدار مي‌شود با دنبال كردن تحليل‌هاي نظري او كه از صدها منبع تجربي در زمينه‌هاي متعدد تاريخي و جغرافيايي و البته روانشناسي توده مايه گرفته است.