I: شما هميشه به خودتون شك داشتيد، مردد بوديد كه مشكل در شما بوده و نه در مامان. در نتيجه هميشه يا بايد فاخر جلوه مي‌كرديد يا از عادي بودن اجتناب مي كرديد. تا اينكه اخيراً؛ البته حدوداً يك ساله كه شما تغيير كرديد: مي‌تونيد ريسك كنيد كه عادي باشيد. كي تونسته اين ريسك رو بكنه؟ P: خب من. I: بله ولي چي توي شما تغيير كرده؟ P: اينجا اين جوري شدم. من اينجا پذيرفته شدم . از اينجا شروع شد و بعد راحت حرف زدنم به بيرون از اينجا هم تسري پيدا كرد. I: جالبه، شما متصل نمي‌شيد به سؤال من كه “چي توي شما تغيير كرده؟” P: من راحت تر شدم با خودم. مثلاً مي‌خوام شنا كنم و قهرمان نشم. I: اين كيه؟ P: اين منم. اين منم كه دوست دارم زندگي كنم. I: اين"من" مستقل شده از تأييد مامان؟ P: آره. احتمالأ. اين كتاب شامل كل جلسات روان‌درماني تحليلي مردي است جوان با گرايش‌هاي متناقض دروني و عزت نفسي متزلزل، همراه با بحث و تحليل جلسات او . نويسندۀ كتاب روانكاو او است كه درگيري شخصي و درماني‌اش با اين فرد ماجراي ديگري را رقم مي‌زند. در بحث‌ها سؤالات اساسي مطرح مي‌شوند: تغيير چگونه رخ مي‌دهد و افراد چگونه رشد مي‌كنند؟ صرفا از طريق آگاهي؟ يا اينكه يك والد يا يك روانكاو بودن هميشه يك مجموعه افعال است؟