منطق علمي ابزاري استء يعني بايد به تقويت قوه استدلال بينجامدء ولي عملا چنين دستاوردي نداشته و ندارد. علت اين مسئله خلط ميان علم منطق و هويت عملي آن ست.
علم منطق (ارسطويي يا رياضي) هويت علمي (اصل موضوعي) دارد و از اين رو تكثرپذير استء در مقابلء قوه استدلال بشري هويت عملي (قاعده‌اي) و يگانه دارد و همين موجب مي‌شود انسان‌ها بتوانند با فرهنگ‌ها و زبان‌هاي متفاوت يكديگر رانقد (فهم) كنند. قواعدي چون وضع مقدمء برهان خلفء مثال نقض و اصل تناقض هويتي عملي و يگانه دارند و سرشت انسان با اين قواعد آميخته است.
منطق به عنوان علمء مانند ساير علوم داراي اصول موضوعه خاصي استء ولي منطق به عنوان ابزارء هنري است كه تمام انسا‌ها با آن سرشته شده‌اند. منطقء به عنوان علمء در عرض ساير علوم است و چنين نيست كه علوم ديگر بدان احتياج داشته باشند. ولي منطقء به عنوان ابزارء به صورت فطري در اختيار هر انساني قرار دارد.
در اين مجموعه كوشيده‌اين تا آموزه‌هاي فوق را مستدل كنيم.