آب در صد درجه به جوش مي‌آيد؛ ثابت گرانش زمين ده است؛ كاغذ تورنسل در محيط بازي آبي مي‌شود؛ زمين به دور خورشيد مي‌چرخد. اين‌گونه يافته‌هاي علمي وابسته به احساسات و باورهاي علوم تجربي، با داشتن روشي عيني و خالي از سوگيري، مي‌توانند تصويري مطمئن و دقيق از جهان در اختيار ما بگذارند. اما روپرت شلدريك، زيست‌شناس سرشناس انگليسي، مدعي است نظام باورهاي علوم تجربي معاصر داراي برخي مفروضات اساسي اما نيازموده است كه از فرط تكرار به اصولي بديهي تبديل شده‌اند و كمتر دانشمندي به خود اجازه مي‌دهد كه در آن‌ها شك كند. براي مثال، دانشمندان به ما مي‌گويند روح وجود ندارد؛ فرايند تكامل كاملا تصادفي است؛ پديده‌هايي مثل تله‌پاتي چيزي جز خرافه نيستند. شلدريك مي‌گويد اين باور‌ها، كه ريشه در نگرش مكانيستي قرن نوزدهم دارند، نه تنها پشتوانه علمي ندارند، كه حتي با يافته‌هاي اخير نيز ناسازگارند. او در اين كتاب ده باور بي‌اساس علم مدرن را توضيح مي‌دهد و دانشمندان را به بازنگري در اين باور‌ها فرا مي‌خواند.