همه ما تقریبا به صورت غریزی به ترس تمایل داریم. نه بزرگ‌ترین ما و نه کوچک‌ترین ما از این قاعده مستثنی نمی‌باشند. اکثر ملت‌های قدرتمند از رقبا و همسایگان خود می‌ترسند.
سیاستمداران از باختن در انتخابات در هراسند. دانش‌آموزان از مردود شدن در امتحانات در هراسند و مادران در مورد سلامتی فرزندانشان در هراسند و این فهرست بی‌پایان است.
ما از آینده می‌ترسیم، از فقر، از بیکاری، از رسوایی و ننگ، از بیماری و مرگ و به نظر می‌رسد بعضی وقت‌ها از خود زندگی هم می‌ترسیم.
دائما با ترس از دست دادن چیزهای کوچکی که داریم زندگی‌می‌کنیم.