رساله تنها کتابی است که ویتگنشتاین در زمان حیاتش منتشر کرد؛ در رساله نام هیچ منبعی به چشم نمی‌خورد و کتاب تنها یک پانوشت دارد. گویی نویسنده رساله، که پیامبرگونه اسرار نهان را بر آفتاب افکنده، به این دقیقه متظمن بوده که راه نوینی پیش پای کاروان فلسفه بشری باز کرده است. رساله آیینه تمام نمایی است از جد و جهد نابغه‌ای که هم متاثر از سنت تحلیلی و فیلسوفان نسل اولی آن (فرگه، راسل و مور) است، هم میراث‌دار سنت آلمانی استعلایی است و هم دلی در گرو نویسندگان داستان‌های انجیل و برادران کارمازوف و حکمت و معنویت مندرس در آثار ایشان دارد. شاید با ملحوظ کردن جمیع این مولفه‌هاست که ایان هکینگ، فیلسوف تحلیلی مشهور معاصر، رساله را اوج خلاقیت و نبوغ بشر غربی می‌انگارد و بر این باور است که تا تمدن غربی برپاست این اثر استثنایی خوانده و نقد و بررسی می‌شود.