بیژن جلالی (1306 - 1378) که از آغاز دهه 1340 به بعد به انتشار سروده‌هایش پرداخت، به تدریج، به عنوان یکی از شاعران شاخص و معنی برانگیز شعر سپید / منثور در ایران شناخته شد. او با ظرافتی خاص و گرایشی شهودی و نگاهی عرفانی به زندگی می‌نگریست.
در کتاب حاضر، که تالیف و گردآوری یکی از دوستان اوست، علاوه بر شرح دقیق زندگی، و نوع پیوند او با دایی‌اش، صادق هدایت، به شناخت و تحلیل شعرهای او توجه شده است. نمونه‌هایی از زیباترین سروده‌ها، و بخش‌هایی از تامل‌های فکری و ادبی جلالی از دیگر فصل‌های این کتاب است. همچنین در سه فصل پایانی، نوشته‌ها و شعرهای شماری از دوستان وی، و آرای تنی چند از شاعران و ادیبان هم‌عصر درباره شعرهایش گردآوری و تدوین شده است.