یکی از شیرین کتاب‌هایی که این اواخر خواندم و بعضی قسمت های آن را بارها و بارها خواندم خاطرات صدرالدین عینی است. من این کتاب را سال‌ها قبل در یکی از کتابخانه های فرنگستان دیده بودم و بخش هایی از آن را هم خوانده بودم ولی نمی دانم چرا در آن احوال مرا تا این حد تحت تأثیر قرار نداده بود. این کتاب دریایی است از اطلاعات تاریخی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و مذهبی بخشی از ماوراءالنهر (ازبکستان و تاجیکستان کنونی) و گنجینه گرانبهایی از واژگان اصطلاحات، و امثال زبان فارسی دری و تاجیکی که ما امروز به بسیاری از آن کلمات به شدت نیازمندیم...