در زندگی، راوی روایت آرش جان خودتان باشید. ببینید می‌خواهید مرزهای روح شما تا کجا گسترش یابد و پرواز جان شما تا کدام افق باشد؟
همیشه در زندگی از خود بپرسید: من آرشم، تیر شهاب جانم را به کدام سمت پرتاب کنم؟ کدام قلمرو هنر و اندیشه را گسترش دهم؟ کنده پیکرم را در کدام آتشدان بسوزانم تا شعله امید و ایمان بالا رود؟ کسی که این پرسش‌ها در ذهنش بدرخشد، دیگر نومید نخواهد بود و باری به هر جهت زندگی نمی‌کند. او نگاهش به افق‌های دوردست است که از مرگ، زندگی می‌سازد، نه این که زندگی‌اش خمودی و مردگی باشد.
آرش نماد امید و ایمان و آینده‌بینی و ایثار در فرهنگ ایران است.