واقع‌گرا یا کلاسیک؟ مساله این است. آیا شایسته است که مدام از تفاوت واضح این دو مکتب سخن بگوییم یا در جستجوی امکان هم‌آمیزی‌شان به فیلم‌ها رجوع کنیم؟ چه خواهد شد اگر قهرمان مفلوک یک فیلم واقع‌گرایانه در معمایی هیچکاکی گرفتار شود؟ یا چه خواهد شد اگر معمای مرگ زنی حل شود و معمای زندگی دیگران لاینحل بماند؟ چه می‌شود اگر معنای تجاوز و هویت متجاوز، انگیزه انتقام را تغییر دهد، و چه می‌شود اگر رازهای جدایی، بیش از دلایل پیوند اهمیت داشته باشد؟ چه می‌شود اگر معمایی کلاسیک بر زمینه داستانی واقع‌گرا روایت شود، و چه خواهد شد اگر محور این جستجو، سینمای اصغر فرهادی باشد؟