خاطرات، جعلیاتی هستند که ارتباط چندانی با علل فرضی خود ندارند و هربار که چیزی را به یاد می‌آوریم، آن خاطره آزادی عمل بیشتری پیدا می‌کند، مجزاتر از گذشته می‌شود، به بند نافی می‌ماند که در حال ساییدگی باشد تا اینکه روزی پاره می‌شود و خاطره از یاد می‌پرد، مانند بزی رها شده، آزادانه از میان مزرعه‌ی کشت نشده‌ی روح به سوی تپه‌ها می‌رود.