از باغ‌های مصفای روم باستان تا دهلیزهای تنگ و تاریک صومعه‌های قرون وسطا و کتابخانه‌های درون آن‌ها، پژوهش‌گر برجسته و شناخته‌شده، استیون گرین بلت، با کند و کاو در یکی از اثرگذارترین آثار ادبی همه دوران‌ها تصویری زنده و روشن از گذشته به‌دست می‌دهد. در زمستان سال 1417، پوجو براچولینی، منشی بی‌کار شده پاپ مخلوع که اینک شکارچی کتاب شده بود، نسخه‌ای از کتاب «در باب طبیعت چیزها»، نوشته تیتوس لوکرتیوس، را در صومعه‌ای دورافتاده پیدا کرد ـ و این البته تنها یکی از کشفیات او در جهان باستان بود، نسخ خطی پاگانی که به طرزی شگفت به‌دست کتاب‌داران پارسای مسیحی، در کنج کتابخانه‌های صومعه‌ای، محفوظ مانده بودند. داستان این‌که چطور این شعر خیره‌کننده توانست جهان را در مسیر تازه‌ای قرار دهد، یا به اصطلاح «بپیچاند»، هم‌زمان یک اثر پژوهشی ممتاز، یک نوشته ادبی گیرا و شاهدی شورانگیز بر قدرت کلام مکتوب است.
استیون گرین بلت استاد علوم انسانی دانشگاه هاروارد است و از جمله آثار او کتاب «اراده در عالم: شکسپیر چگونه شکسپیر شد» است، یکی از کتاب‌های پرفروش فهرست نیویورک تایمز و از فینالیست‌های جایزه پولیتزر و جایزه ملی کتاب برای ادبیات غیر داستانی. خود کتاب «جهان چگونه مدرن شد؟» نیز البته برنده جایزه پولیتزر سال 2012 برای آثار عمومی غیر داستانی و نیز جایزه ملی کتاب سال 2011 برای ادبیات غیر داستانی بوده است.