ماجرا خیلی ساده است. زوجی میان‌سال که فرزندانشان از خانه رفته‌اند و بی‌شک استقلال مالی دارند، خود را بر ساحلی می‌یابند. آن‌ها با لحنی بی‌اعتنا، همچون عشاقی کهنه‌کار و صمیمی، درباره‌ی عشق و ازدواج و زندگی صحبت می‌کنند. یکی نقاشی می‌کند و دیگری چرت می‌زند. همه‌ی این‌ها به چه انجامیده است؟ سرانجام، زوج میان‌سال دیگری به آن‌ها می‌پیوندند. زوج دوم از قضا دو مارمولک‌اند... این مارمولک‌ها، موجوداتی از اعماق دریا، در مرحله‌ای بسیار پیشرفته از تکامل‌اند و تصمیم گرفته‌اند به خشکی بیایند. این از ترفندهای نویسنده است. به‌هرحال، هیولاهایی انسان‌نما از ژرفای اقیانوس، که پولک به تن دارند، اما با لهجه‌ای تصنعی انگلیسی صحبت می‌کنند. طبق تمام قواعد بازی باید نمودی کودکانه داشته باشند، اما خوشبختانه نمایش‌ها از قواعد پیروی نمی‌کنند. نیویورک تایمز