مجموعة «اندیشه‌هایی در روانکاوی» به مفاهیم روان‌کاوانه می‌پردازد و ارتباط آنها را با زندگیِ روزمره، و قابلیت استفاده از این مفاهیم در درک ماهیت جامعه و فرهنگ انسانی را تبیین می‌کند.
خودشناسی یکی از اهداف اصلی روان‌درمانی است، و دوست داشتنِ خود پیش‌شرطِ دوست داشتنِ دیگران است. با این حال، عاشق خود بودن در بهترین حالت شک‌‌برانگیز، و در بدترین حالت تقدیر تراژیکی است که فرد مبتلا را محکوم به زندگانی‌ای محروم از صمیمیت واقعی می‌کند. جِرِمی هولمز، در این کتاب، تظاهراتِ گوناگونِ نارسیسیزم را در ادبیات و روان‌درمانی مرور می‌کند. از داستان‌های اُوید گرفته تا آثار فروید، کلاین، روزنفِلد، کرنبرگ و کوهوت، نارسیسیزم به مثابه پدیده‌ی روان‌شناختیِ جهان‌شمولی خود را نشان داده است. در این کتاب، تشخیصِ روان‌پزشکیِ اختلال شخصیت نارسیسیستی و تمایز بین نارسیسیزمِ سالم و ناسالم شرح داده شده است. در این‌جا، شکل‌های بیمارگونِ نارسیسیزم به مثابه تلاشِ فرد برای یافتنِ پایگاهِ ایمن، در مواجهه با مشکلاتِ محیطی یا آسیب، در نظر گرفته شده است. این کتاب با بحث درباره‌ی رویکردهای درمانیِ مختلفی که می‌توانند باعث کاهش احساس تنهاماندگیِ بنیادین افراد دچار نارسیسیزم شوند به پایان می‌رسد. جِرِمی هولمز، متخصص روان‌پزشکی و روان‌درمانگر در نورث‌دِوُن، مدرّسِ ارشد روان‌درمانی در اِکْسِتِر، و رییس [اسبق] بخشِ روان‌درمانیِ کالج سلطنتی روان‌پزشکان است. حوزه‌های مورد علاقه‌ی او نظریه‌ی دل‌بستگی، ادغامِ روان‌درمانی در روان‌پزشکی، و درمان اختلالات شدید شخصصیتی است.