این کتاب دستور زبان فارسی نیست، بلکه سخنی درباره‌ی دستور زبان است. در این کتاب نویسنده کوشیده است تا شالوده‌های نظری و فلسفیِ دستور و دستورنویسی را برای خواننده روشن کند و تا آنجا که ممکن است او را در جایگاهی قرار دهد که بتواند در پهنه‌ی افقی گسترده‌تر و با بینشی علمی‌تر به بحث‌ها و کشمکش‌های دستوری نگاه کند. این کتاب می‌کوشد تا ملاک‌هایی به دست خواننده دهد تا خود بتواند درباره‌ی دستور زبان‌های موجود داوری کند. در این راستا، مؤلف نخست از تاریخچه‌ی دستورنویسی در غرب و دستورنویسی برای زبان فارسی سخن می‌گوید، سپس معایب این نوع دستورنویسی را برمی‌شمارد، و آن‌گاه می‌کوشد با زبانی ساده و روشن خطوط اصلیِ دستور زبان ساختاری و دستور گشتاری ـ زایشی را توضیح دهد.