با کمال جسارت بی‌‌اندازه باید بگویم که برژانت جزنی کنجکاوی خارقالعادهای برای یافتن چیزهایی دارد که روان‌کاوی تا کنون آن‌ها را نادیده گرفته و بهطور اساسی نظریهپردازی نکرده است. جزنی با انتخاب متون و نظریه‌پردازان باستانی و میان‌رشته‌ای، همراه با آثار فروید و لکان، موارد بالینی از تجارب شخصی خود، روان‌کاوی معاصر را به چالش میکشد تا در کنار رانه دیداری و شنیداری از رانه بویایی نیز سخن بگوید و به این پرسش بپردازد که بویایی چیست و جایگاه عطر و رایحه برای موجود سخنگو در خاطره و سوگواری چگونه است. با این اثر میتوان گفت که جزنی حس‌بویایی گم‌شده را به جایگاه شایسته خود، یعنی بررسی دقیق روان‌کاوانه بازمی‌گرداند و حس‌بویایی را برای خواننده به نحو قانع‌کننده‌ای به جایگاه رانه ارتقا می‌دهد.