فارغ از گفته‌های فیلسوفانه، ما با بندهای زیادی به‌خاک وابسته‌ایم. نمی‌توان خاکستر نیاکان را به‌پاشنه‌ی کفش‌ها چسباند و با خود برد. حتی فقیرترین آدم هم در جایی خاطره‌ای مقدس دارد که عزیزانش را به‌یادش می‌آورد. مذهب یا فلسفه، همگی آیین ازلی خاطره‌ها را به‌انسان یادآور می‌شوند. «آنژلیک»
نام پرومته همیشه به‌طور خاصی برایم ناخوشایند بوده است، زیرا هنوز در سینه‌ام منقار ابدی لاشخوری را احساس می‌کنم که به‌دست هرکول از چنگالش نجات یافتم. - آه ژوپیتر! عذاب مرا آیا پایانی هست؟ «پاندورا»