درک اندیشه‌های جدید، بدون درک ژاک لاکان امری غیر ممکن است، اما درک اندیشه‌های لاکان نیز یکی از کارهای بسیار دشوار و سختی است که هر روشن‌فکری با آن باید دست و پنجه نرم کند. از همین‌رو بررسی لاکان همیشه کاری خطرناک‌تر از این نیز، دوری کردن و طفره رفتن از بررسی اندیشه‌های اوست...
در این نوشتار من در پی پاسخگویی به یک سوال مهم هستم: آیا می‌توان با کمک لاکان انقلابی بود؟ اگر لاکان اعتقادی به وجود سوژه ندارد و معتقد است انسان در دام نظام نمادین و ساختار رمزی گرفتار است که «دیگری» آن را ساخته است، و در یکی از عبارات مشهور خود می‌گوید: «میل، میل دیگری است» یعنی انسان حتی مالک آرزو و امیالش نیز نیست. آیا طرح چنین سوالی با در نظر داشتن اندیشه‌های لاکان، شایسته می‌نماید؟