توس

ادبیات نمایشی در ایران (5جلدی)

جهان‌بینی و حکمت مولانا

کتاب با مباحث نقد مولوی‌ پژوهی و یافته‌های پژوهشگران آغاز می‌شود و پس از آن مسائل اصلی و اساسی در تعالیم مولوی به قصد معرفی جهان‌بینی و حکمت مولانا یکی پس از دیگری با دید تازه و طرحی نو پی‌گرفته می‌شود که در طلیعۀ آن بیان نظریۀ مهم اصل بزرگ و حقیقی هستی یا عالم عدم‌های هستی نما، مطرح و نقد و بررسی می‌شود که در واقع کلیدی‌ترین اصل و موضوع در فهم جهان‌بینی و حکمت مولانا به شمار می‌آید و بر این نکته‌ها در یادداشت‌هایی دیگر تأکید می‌رود که معراج کمال آدمی معراج معرفتی است و راه آن از درون می‌گذرد نه از بیرون، رسیدن به کمال صد در صدی در این معراج به دلیل وضعیت ناسوتی و جسمانی امکان‌پذیر نیست، موفقیت در همین سیر و سلوک موهبتی و بخشایشی است، نهایت این سیر «وحدت» است که آن‌خود متقاضی فناست و نه اتصال و نه اتحاد. در بحث از جوهر حکمت عرفانی مولوی و ابن عربی نتیجه این می‌شود که جوهر حکمت مولوی موّاج نامدّون و به همین سبب پویاست و از آن ابن عربی بسیار منظم مدّون و ایستاست. وحدت وجود مدار و مرکز تمامی مباحث است. بحث طلب و عشق و غیرت نیز در این کتاب با آنچه در کتب عرفانی و فرهنگ‌های اصطلاحات و امثال آن آمده است تفاوت بنیادی دارد. مقایسۀ آئین‌های گنوسی مسیحی، نو افلاطونی، مانوی و شیوۀ شیخ اشراق و آیین‌های هندو در فلسفه ودانتا و شیوۀ مولوی و ابن عربی براساس وحدت اصلی که در آنها هست، صورت می‌گیرد. نویسنده هزاران بحث مطرح در آثار مولوی را در چهار پنج مسأله بسیار اساسی جمع می‌کند. بحث مرگ و زمان از نظرگاه مولوی و عشق از نظر مولوی و حافظ نیز از مباحث جذاب این کتاب است. نکاتی دربارۀ مثنوی مولانا و اشاره به اهمیت دیباچه مثنوی در فهم سراسر کتاب و تحلیل اولین داستان مثنوی استفادۀ مولوی از تمثیل در غزلیات، کانون غزلهای مولوی، و اهمیت آن در فهم پیام غزلها، سمبل‌های غزلیات و انواع آن. به شرح و توضیح یک غزل مولوی و نشان دادن جهان‌بینی مولوی در غزلیات که با ذکر شواهد و امثال همراه است در واقع آخرین فصل کتاب شمرده می‌شود، هرچند پس از آن در یادداشت‌های کوتاه دربارۀ تصّوف، معیار درک مولانا، عرفان نظری و عملی، لایب نیتس و خداشناسی، راز شمس و مولانا، فردوسی و مولوی و یادداشت آخر که ناظر بر چگونگی بحث‌ها و نتایج و درست خواندن و دیدن آنهاست به گونه‌ای دیگر مقدمه را با موخره پیوند می‌دهد.

فرهنگ ادبیات فارسی

این کتاب به منظور آن فراهم شده است تا همه کسانی را که با ادبیات فارسی سروکار دارند راهنمایی باشد و هر کس بتواند برای رفع مشکلی یا رد شبهه ای در هر مورد به آن مراجعه کند و از آن به عنوان مددی برای حافظه بهره ور گردد در ادبیات فارسی خاصه در شعر غالبا به نته هایی بر می خوریم که اشاره به واقعه ای تاریخی یا داستانی است و شاعر از آن واقعه با اشاره به شخص یا داستان یا تمثیل و استعاره یاد کرده است…..

ادبیات نمایشی در ایران 4

در دهه بیست (1320-1332) با فعال شدن فضای فرهنگی و احزاب و دستجات سیاسی و حمایت آن‌ها از گروه‌های نمایشی و حضور موثر عبدالحسین نوشین، سید علی نصر، احمد دهقان و اسماعیل مهرتاش سه گروه نمایشی مهم و با اساسنامه و اسلوب هنری پا گرفت که تئاتر تهران و جامعه باربد بودند که دوره طلایی تئاتر ایران را رقم زدند.

مینوی خرد

دادستان مینوی خرد (یا حکم‌ها و رای‌های مینوی خرد) را از جهت در برداشتن اندرزها و حکم بسیار می‌توان در عداد اندرزنامه‌های پهلوی به‌شمار آورد. بیستر نصایح مذکور در این کتاب از نوع اندوزهای دینی است، اما مینوی خرد منحصرا اندرزنامه نیست، بلکه در آن از آفرینش و وقایع اساطیری و معاد و غیره نیز سخن رفته است. کتاب دارای یک مقدمه و 62 پرسش و پاسخ است. سوالات از جانب شخصیتی خیالی که «دانا» نامیده شده است مطرح می‌شود و «مینوی خرد» (=روح عقل) به آن‌ها پاسخ می‌گوید.

دیوان ندیم (مجموعه شعر)

دوش چو شد تیره‌گون این طارم نیلوفری. رفت اندر حجره شب، نوعروس خاوری. در حریم دل درآمد شاهد اندیشه‌ام. از پی دلجوئی من، نی ز بهر دلبری.

2 منظره (و داستان‌های دیگر)

از اتوبوس 119 که پیاده شوید، برابرتان میدانی‌ست. راره را با قطار زیرزمینی هم می‌شد آمد اما اتوبوس آبی‌رنگ است و می‌شود از پشت آن درخت و باران قبر امپراتور را دید. در میدان باد می‌آید، در میدان‌های پاییزی همه باد می‌آید و از دو حال خارج نیست. یا باد و ذره‌های باران را می‌پذیرید، یا گوشتان می‌گذارد صداهایی ممتد و ویرانگر در آن می‌پیچد.

بادبادک‌ها

رمان حاضر که بن مایه‌های موضوعی و تصویری خود را از واقعیت‌های زندگی خانواده‌ای فرانسوی با نام «فلوری» گرفته است، بازتاب عشق پسر و دختری است جوان به نام لودو و لیلا که پسر تحت سرپرستی عمویش آمبرواز همه‌ی عمر خود را صرف ساختن زیباترین بادبادک‌ها می‌کند و لودو نیز که جنگ جهانی دوم دلداده‌ی لهستانی تبارش را از او جدا کرده است، با یاد او و در جست‌و جوی او بادبادکی بزرگ در ذهن می‌سازد که آسمان آبی را در می‌نوردد تا مگر از عشق گم بوده‌ی خود نشان یابد.

خانه ادریسی‌ها

غزاله در داستان‌های کوتاه و بلندش معمار الگوهای درونی و بیرونی آن فضایی است که نهایت، نگر به ناکجا دارد و آنچه از ذهن متخیل و باور نگاه‌هایش، به دور و بر خویش، و جهان ناشناخته است، بیرون از متن ‹‹من›› و ‹‹ما›› و جامعه انسانی نیست، که در وجه قومی، او نقاشی چیره‌دست می‌نماید، روایت می‌کند. چون مادربزرگی که پای خانواده‌اش پیر شده و از آینده همه نگران است.

مجموعه آثار چخوف 10 (10 جلدی)

... ساخالین محل رنج‌های طاقت‌فرساست. رنجی که انسان، چه آزاد و چه تبعیدی می‌تواند آن را تحمل کند. کسانی که در این‌جا و یا نزدیک آن کار می‌کنند. سعی کرده‌اند مسائل مهم و پر مسئولیت آن را حل کنند و هنوز هم مشغولند. متاسفم که احساساتی نیستم. وگرنه می‌گفتم که ما نیز مانند ترک‌ها که به زیارت مکه می‌روند، باید به ساخالین برویم. همچنین دریانوردان و کیفرشناسان باید به همان چشمی به ساخالین نگاه کنند که نظامیان به سواستویل می‌نگرند. از محتوای کتاب‌هایی که خوانده‌ام و آن‌هایی که در حال خواندنشان هستم، پیداست که ما میلیون‌ها انسان را در زندان پوسانده‌ایم بدون هیچ فکر، بربرمنشانه و بیهوده آن‌ها را از بین برده‌ایم. مردم را با غل و زنجیر از میان سرما، ده‌ها هزار ورست، عبور داده ایم. به سفلیسشان آلوده کرده‌ایم. به فسق و فجورشان کشانده‌ایم. بزه‌کاری را رواج داده‌ایم و گناه همه این‌ها را به پای سرپرستان زندان‌ها نوشته‌ایم. حالا دیگر همه مردم تحصیل کرده اروپا می‌دانند که مقصر ما هستیم نه سرپرستان زندان‌ها. با همه این‌ها می‌گوییم این مسائل به ما ربطی ندارد! سال‌های پرطمطراق شصت، برای بیماران و زندانی‌های تبعیدی کاری انجام ندادند و به این ترتیب مهم‌ترین دستورالعمل مدنیت مسیحی را نقض کردند. در عصر ما کارهایی برای بیماران انجام می‌شود ولی برای تبعیدی‌ها هیچ کار. حقوق‌دانان ما هیچ علاقه‌ای به امور مربوط به زندان‌‌ها نشان نمی‌دهند. خیر، به شما اطمینان می‌دهم که مسافرت به ساخالین لازم و جالب است. فقط جای تاسف است که من به آنجا می‌روم. نه یک فرد آگاه‌تر به امور که برای برانگیختن علاقه اجتماع استعداد بیشتری داشته باشد.

مجموعه آثار چخوف 9 (10 جلدی)

هم‌اکنون نمایش‌نامه باغ آلبالو را خواندم. مات و مبهوت مانده‌ام. نمی‌توانم به خود بیایم. در لذتی غیرقابل توصیف به سر می‌برم. این نمایشنامه از بهترین‌هایی که نوشته‌اید هم بهتر است. از صمیم قلب به شما نویسنده نابغه تبریک می‌گویم. هرکلام آن را با تمام وجود احساس کرده و پاس می‌دارم. از این همه وجد و شعفی که به من بخشیده‌اید، سپاسگزارم. سلامت باشید.

مجموعه آثار چخوف 8 (10 جلدی)

نامه‌هایم را جمع‌آوری می‌کنم و آنها را برای نوه‌هایم به ارث می‌گذارم، بگذار بخوانند و از آنچه گذشته باخبر باشند.