مراقبه

(مراقبه) از نوعی که موضوع این کتاب است، یعنی دستیابی به آگاهی ناب و فارغ از دغدغه‌های فکری (بدون فکر کردن) در میان غریبان بشدت در حال گسترش است. بیش از یک میلیون اروپایی و آمریکایی متداولترین شکل آن را که (مراقبه متعالی) باشد آموخته‌اند. بسیاری دیگر از غریبان مراقبه را به روش‌های یوگای هندی، بودیسم تراودائی (مکتب جنوبی)، بودیسم تبتی، بودیسم ذن ژاپنی، تائوئیسم چینی و تصوف اسلامی انجام می‌دهند.مسیحیان مبادی به آداب مذهبی نیز سبک شرقی مراقبه را به عنوان بخشی از نماز و نیایش فرادی و جماعت به جا می‌آورند.