هرگز نمی‌توانم رساله‌هایی را باور کنم که سفارش محتشمی به پیشکاری باهوش و پرکار بوده است! رساله‌ای که وجدان خالق‌اش را در متن شتاب ندهد تنها نوعی ژاژخایی و بی‌پایگی است، زیرا پایه و اصالت است که ناب مشاهده‌گری را هویدا می‌سازد و مابقی رابطه ارباب و رعیتی است!