گه‌گاه می‌رفتم و مزارم را تماشا می‌کردم. سنگش را از پیش علم کرده بودند. صلیب ساده‌ای بود، سفید. می‌خواستم بدهم نامم را رویش بگذارند، با عنوان آرامگاه وتاریخ میلادم. پس تنها چیزی که کم داشت تاریخ مرگم بود. بهم اجازه نمی‌دادند. گه‌گاه تبسمی بر لبانم می‌نشست، گویی پیشاپیش مرده باشم.