زندگی از نظر شوپنهاور همان درد و رنج است و هنر برای گریختن از این فلاکت، هر چند به صورت موقتی، بهترین تدبیر محسوب می شود. از این درد و رنج، فلسفه اخلاقی نشأت می گیرد که انسان‌ها را در مقابل یکدیگر و حتی در مقابل حیوانات مکلف به ترحم می نماید.
خروج قطعی از این فرآیند مصیبت‌بار تنها با چشم پوشی کامل از همه تمایلات و درخواست‌ها و همچنین انکار اراده معطوف به زندگی، امکان‌پذیر می‌شود.
بی تردید کمتر فیلسوفی در عصر جدید توانسته همانند شوپنهاور چنین تأثیری شگرف بر هنر، علم، ادبیات، روانشناسی و فلسفه زندگی داشته باشد، به طوری که افراد سرشناس و مشهوری نظیر ریشارد واگنر، توماس هاردی، فریدریش نیچه، آنری برگسون، توماس مان، هرمان هسه، آلبرت آینشتاین، خورخه لوئیس بورخس و بسیاری از بزرگان اندیشه و علمِ قرن نوزدهم و بیستم از شیفتگان و ستایشگران شوپنهاور محسوب می شوند...