حالا شکی ندارم که از مدت‌ها پیش، من و تو به سوی هم کشیده می‌شدیم. گرچه هیچ یک از ما پیش از آشنایی، دیگری را ندیده بود، اما در ورای بی‌خبری ما، نوعی ندای درونی به ما اطمینان می‌داد که هم‌دیگر را خواهیم دید، مانند دو پرنده تنها که به حکم تقدیری آسمانی بر فراز دشت‌های بزرگ پرواز می‌کنند، ما هم تمام این سال‌ها و در تمام مدت زندگی‌مان به سوی هم در حرکت بودیم...