«به‌رغم وجود پینوشه، گاهی هم به خاطر وجود پینوشه، زندگی ادامه داشت.» یازده سپتامبر برج بلند دموکراسی فروریخت. سپتامبر 1973 بود و آریل دورفمان، متحد جوان و چپ‌گرای رئیس‌جمهور آلنده، برای سومین بار در زندگی‌اش موطنش را از دست می‌داد. گروه مقاومت امر کرده بود که برای زنده ماندن و اسیر نشدن در سیاه‌چاله‌های ژنرال پینوشه شیلی را ترک کند.
«نشخوار رویاها» با صداقتی مثال‌زدنی مسیر پرتلاطم دوام‌آوردن یک مخالف سیاسی را بیرون از مرزهای موطنش روایت می‌کند؛ تلاش برای روی آب ماندن، صدای اسیران شیلی شدن و نمایش دادن عواقب پیچیده انقلاب و ستمگری. دورفمان در این کتاب با چیره‌دستی ما را به ژرفنای سفر رنج‌آور یک تبعیدی می‌برد و برای اولین بار پیامدهای آوارگی ادیسه‌وارش را بازگو می‌کند و دریچه‌ای می‌گشاید به روی اینکه چطور می‌توان صدای مردمان خاموشی شد که گرفتار در چنگال بدسگالان روزگارند.