این نمایشنامه از طرفی منعکس‌کننده‌ی دوران ریاست‌جمهوری "رانالد ریگان"، رییس‌جمهور افراطی آمریکاست؛ دوره‌ی ریاست‌جمهوری رانالد ریگان از سال 1980 آغاز شد و تا سال 1992، یعنی تا پایان حکومت معاون او، جرج بوش [پدر] ادامه داشت. در این دوره، حکومت در راستای لغو کمک‌های دولتی و بیمه‌های اجتماعی و زیر پا گذاشتن تمام دست‌آوردهای جامعه‌ی مدنی آمریکا سیر می‌کرد، دست‌آوردهایی که از زمان فرانکلین دلانو روزولت (قبل از جنگ جهانی دوم) به صورت پایه‌های زندگی آمریکایی درآمده بود. سیاست‌های حکومتی، در راستای برداشتن موانع سر راه سرمایه‌داری بزرگ عمل می‌کرد و در واقع آنچه را که بعدها "سرمایه‌داری وحشیانه" نامیده شد، تبلیغ می‌نمود. در این میان برندگان، درصد بسیار ناچیزی از جامعه، یعنی قشر فوقانی پولدارهای بزرگ آمریکا، و بازندگان بزرگ، قشر میانه و طبقه‌ی فقیر جامعه بودند. مشخصات این دوره مستقیما در تلاش فروشندگان املاک در این نمایشنامه برای بقا در دوره‌ای که فقر همه را تهدید می‌کند، نمایان است؛ و تلاش مذبوحانه‌ی طبقه‌ی متوسط برای حفظ امتیازات در خطر افتاده‌اش را در شخصیت شلی لوین می‌بینیم. از طرف دیگر، نویسنده در این اثر جدا از انعکاس معضلات زمانه‌ی خویش، به نوعی داوری درباره‌ی تمدن آمریکایی و ماهیت جنبه‌ای از آن ـ مربوط به سرمایه‌سالاری افسارگسیخته ـ دست می‌زند. در روابط و فعالیت‌های این افراد در معاملات ملکی، نوعی سردی و خشونت حس می‌شود که مربوط به منطق بی‌رحم پول درآوردن به هر قیمتی یا سقوط کردن به اعماق اجتماع است. "مامت" نوعی مشخصه‌ی کلی زندگی آمریکایی را تصویر می‌کند و از این لحاظ از دهه‌ی هشتاد فراتر می‌رود. وی می‌گوید: "این نمایشنامه درباره‌ی این است که چه‌طور پول و تجارت فاسد می‌کند، چه‌طور سلسله مراتبی که در امور پولی و تجاری و حرفه‌ای وجود دارد به فاسد کردن تمایل دارد. در دنیایی پول و سرمایه برای آن‌هایی که قدرت دارندن غیر اخلاقی رفتار کردن مشروع تلقی می‌شود. تاثیر چنین محیطی بر آن فرد کوچک کم‌درآمد این است که به سوی جنایت و کارهای خلاف کشیده شود. و جنایت‌های کوچک تنبیه می‌شوند در حالی که جنایت‌های بزرگ اصلا مورد پرسش قرار نمی‌گیرند. اگر کسی بخواهد برای نفع شخصی خویش [محله‌ی] "منهتن" را نابود کند، لقب بزرگمرد را به او می‌دهند".