شگرد آنجلوپولوس اعتراض است. فیلم‌های او واقع‌گراست چرا که به واقعیتی ارجاع می‌دهد که در آن انسان‌ها می‌کوشند خویشتن خویش را بیابند و همین است که آن‌ها را با سرگردانی‌های ادیسه مرتبط می‌کند. بیگانگی با اعتماد در تباین است: مکان‌های پیرامون من و اشیاء در گستره دیدم و مردمانی ک من با آن‌ها در ارتباط هستم. اعتماد در زمره صمیمیت و صداقت است. اکنون نظاره‌گریم که در بسیاری از اقالیم و کشورهای این کره خاکی، مردم هر چه بیشتر به دولت‌هاشان بی‌اعتماد می‌شوند و دیگر حامی آن‌ها نیستند. آنجلوپولوس اگر زنده بود خود به رای‌العین چنین رخدادهایی را می‌دید و بی‌شک با حساسیت و درکش از زمان، در برابر فجایع اوکراین و سوریه و شمال عراق موضع می‌گرفت.
برداشت‌های بلند و تصویرهای برش‌نخورده برآنند تا تماشاگر به مکان‌ها و کاراکترها خو بگیرد.
دم و بازدم فیلم متناسب است با خواست شش‌های تماشاگر.