منطق علمی ابزاری استء یعنی باید به تقویت قوه استدلال بینجامدء ولی عملا چنین دستاوردی نداشته و ندارد. علت این مسئله خلط میان علم منطق و هویت عملی آن ست.
علم منطق (ارسطویی یا ریاضی) هویت علمی (اصل موضوعی) دارد و از این رو تکثرپذیر استء در مقابلء قوه استدلال بشری هویت عملی (قاعده‌ای) و یگانه دارد و همین موجب می‌شود انسان‌ها بتوانند با فرهنگ‌ها و زبان‌های متفاوت یکدیگر رانقد (فهم) کنند. قواعدی چون وضع مقدمء برهان خلفء مثال نقض و اصل تناقض هویتی عملی و یگانه دارند و سرشت انسان با این قواعد آمیخته است.
منطق به عنوان علمء مانند سایر علوم دارای اصول موضوعه خاصی استء ولی منطق به عنوان ابزارء هنری است که تمام انسا‌ها با آن سرشته شده‌اند. منطقء به عنوان علمء در عرض سایر علوم است و چنین نیست که علوم دیگر بدان احتیاج داشته باشند. ولی منطقء به عنوان ابزارء به صورت فطری در اختیار هر انسانی قرار دارد.
در این مجموعه کوشیده‌این تا آموزه‌های فوق را مستدل کنیم.