در حقيقت منزلت گوش سپردن بس فراتر از سخن گفتن است. همين دل ندادن به سخن هاست كه آتش جنگ‌ها را افروخته، دارايي‌ها را به باد داده و دوستي‌ها را تباه كرده است. كالوين كوليج در گفته مشهور خود ابراز داشته: «اگر اجبار و الزام نباشد، هيچ كس به خود نيز گوش فرا نمي‌دهد.»
اپيكتيتوس نيز به زيبايي گفته: «طبيعت به آدمي دو گوش و يك زبان عطا كرده است؛ باشد كه دو برابر سخن گفتن، به ديگران گوش فرا دهد.»
كتاب حاضر ستايشي ست از موهبت گوش سپردن و نيز سوگواري ست بر فرهنگ رايج كنوني كه گويي كمر به محو اين عطيه‌ي نيكو بسته است…