جولی اتسوکا، نویسنده‌ای که به خاطر نثر شاعرانه و روایت‌های تأمل‌برانگیزش شناخته می‌شود، در "شناگرها" بار دیگر به کاوش در مفاهیم حافظه، هویت و فقدان می‌پردازد. پس از موفقیت رمان‌های "بودا در اتاق زیر شیروانی" و "وقتی امپراتور الهی بود"، اتسوکا روایتی خلق کرده که هم در سطح فردی و هم در سطح جمعی طنین‌انداز است. "شناگرها" مراقبه‌ای درباره روتین‌هایی است که به زندگی ما معنا می‌بخشند و اختلالاتی که ناگزیر این نظم را بر هم می‌زنند. اتسوکا با مهارتی کم‌نظیر، داستانی را روایت می‌کند که پیوندی میان تجربه‌ای مشترک و تراژدی‌ای شخصی برقرار می‌کند.
رمان در یک استخر شنای زیرزمینی آغاز می‌شود، جایی که گروهی از شناگران، هر یک به دلایل خاص خود، به آب پناه آورده‌اند. برای این افراد، استخر نه‌تنها مکانی برای ورزش، بلکه مأمنی است که به آنها آرامش و ثبات می‌بخشد؛ جایی که می‌توانند برای لحظاتی از تردیدها و آشفتگی‌های زندگی روزمره رهایی یابند. اما زمانی که شکافی مرموز در کف استخر ظاهر می‌شود، این پناهگاه به خطر می‌افتد و آرامش شناگران جای خود را به اضطراب و ناپایداری می‌دهد. در میان این شناگران، آلیس - زنی سالخورده که درگیر زوال عقل است - بیش از همه تحت تأثیر این تغییر قرار می‌گیرد. تعطیلی استخر به معنای از دست دادن لنگری است که او را به واقعیت متصل نگه می‌داشت. نیمه دوم رمان، مسیر تدریجی فراموشی او را دنبال می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه حافظه‌اش کم‌کم فرو می‌پاشد، درحالی‌که دخترش تلاش می‌کند با این زوال کنار بیاید. اتسوکا با سبک مینیمالیستی و دقیق خود، تصویری تکان‌دهنده از محو شدن هویت و اندوه ناگفته‌ای که این فرایند به همراه دارد، ارائه می‌دهد.
"شناگرها" رمانی است درباره شکنندگی ذهن و پیوندهای نامرئی‌ای که ما را به مکان‌ها و افراد متصل می‌کنند. جولی اتسوکا با نگاهی ژرف و روایتی تأثیرگذار، کتابی نوشته که هم اندوه‌بار است و هم سرشار از لحظات تأمل‌برانگیز. این اثر، یادآوری شاعرانه‌ای از نیروی ناپیدای حافظه، عشق و فقدان است که آرام اما عمیق، زندگی ما را شکل می‌دهند.