ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½ ï؟½ï؟½ï؟½ï؟½
- 180,000 تومان
- با تخفیف: 180,000 تومان
- 150,000 تومان
- با تخفیف: 150,000 تومان
- 80,000 تومان
- با تخفیف: 80,000 تومان
- 110,000 تومان
- با تخفیف: 110,000 تومان
- 100,000 تومان
- با تخفیف: 100,000 تومان
- 200,000 تومان
- با تخفیف: 200,000 تومان
- 130,000 تومان
- با تخفیف: 130,000 تومان
- 140,000 تومان
- با تخفیف: 140,000 تومان
- 190,000 تومان
- با تخفیف: 190,000 تومان
- 600,000 تومان
- با تخفیف: 600,000 تومان
- 60,000 تومان
- با تخفیف: 60,000 تومان
- 180,000 تومان
- با تخفیف: 180,000 تومان
«حرف آخر» نیگل را از قوی‌ترین دفاعیه‌های قرن بیستمی از عقل و استدلال و عقلانیت دانسته‌اند. در مقام نظر، با عقاید و باورهای بی‌شماری مواجه می‌شویم، پرسش این است که کدام باور صادق است و کدام کذب. در مقام عمل، با رفتارهای بی‌شماری مواجه می‌شویم، پرسش این است که کدام رفتار درست یا خوب است و کدام نادرست و بد. نیگل آدمی را دارای قوه‌ای می‌داند به نام عقل که به او می‌گوید از میان همه باورهای مختلف و متضاد کدام صادق و کدام کاذب است و از میان همه رفتارهای مختلف و متضاد کدام درست یا خوب است و کدام نادرست و بد. لذا، عقل آدمی است که حرف آخر را می‌زند. سه دانش بنیادین وجود دارد که جهان‌شمولی احکام عقل در آنها متبلور می‌شود: منطق (یا ریاضیات)، علم و اخلاق. اما از دو سنگر نسبی‌انگاری و ذهنی‌انگاری به عقل حمله کرده‌اند و کوشیده‌اند اعتبار جهان‌شمول عقل را زیر سوال ببرند. نیگل در این کتاب به‌طرزی سازش‌ناپذیر به مواضع همه کسانی حمله می‌کند که به نوعی عقلانیت را تضعیف می‌کنند. جان کلام او این است که عقل، و نه هیچ مرجع دیگری، یگانه قاضی‌ای است که می‌تواند خود را معزول کند.
«مغاک جنون» که حاصل تجربه پنجاه ساله دکتر جرج اتوود در زمینه مطالعه و درمان جنون در تمام اشکال است، به طیف وسیعی از وخیم‌ترین وضعیت‌های هیجانی بیماران می‌پردازد؛ از جلوه‌های مختلف روان‌پریشی و افسردگی و اقدام به خودکشی گرفته تا تأثیر آسیب‌های عمیق کودکی، تکه‌پاره شدن شخصیت به چندین «خود»، رابطه جنون و نبوغ و همچنین اهمیت پیش‌فرض‌های فلسفی در کار بالینی با اختلالات روانی شدید. اتوود در جای‌جای کتاب بر سرشت انسانی و ماهیت بیناذهنیتی جنون تأکید می‌کند. ماهیتی که حتی در شدیدترین موارد بیماری روانی، در اوج‌های خیره‌کننده و حضیض‌های دردناک جستجوی بی‌امان حقیقت در زندگی -هم از جانب بیمار و هم از جانب درمانگر- به چشم می‌خورد. بعید است کسی داستان‌های بالینی این کتاب را بخواند و به آنچه در اعماق وجود خودش نهفته است نزدیک‌تر نشود.
«مردی که خواب است» با زبانی شاعرانه و روایتی سیال میان خواب و بیداری، به بیان تجربه‌ای از بیخ و بن فلسفی می‌پردازد. شخصیت اصلی، که در سراسر داستان «تو» خطاب شده، در دانشگاه سوربن جامعه‌شناسی می‌خواند تا اینکه روزی تصمیم می‌گیرد سر جلسه امتحان حاضر نشود و درسش را نیمه‌کاره بگذارد. این تصمیم ناگهانی سلسله‌جنبان رشته‌ای از تصمیم‌ها می‌شود که همگی یک ایده را تعقیب می‌کنند: گسست مطلق از جهان و بی‌اعتنایی محض به آدم‌ها و پیشامدها.
اما تا کجا می‌توان به همگان «نه» گفت؟ تا کی می‌توان خود را از دنیا و مافیها برکنار داشت؟ و تبعات چنین انزوای سرسختانه‌ای چیست؟ جمله‌ای از فریدریش نیچه را شاید بتوان پاسخی دانست به این پرسشها و تفسیری موجز بر این داستان، آنجا که فیلسوف آلمانی می‌گوید: «اگر دیرزمانی به مغاک نگاه کنی، مغاک نیز به تو نگاه می‌کند.»
این رمان داستان حرکت است؛ حرکت انسان و شهر. داستان فراز و فرود زندگی یک شهر و یک کشور که زلزله طبیعی همان‌قدر خانه‌هایش را ویران می‌کند که زلزله عاطفی یا سیاسی زندگی شهروندانش را.
روای همچون رهگذری خستگی‌ناپذیر نوری به روان شخصیت‌ها می‌اندازد، زندگی هر شخصیت را نیمه‌کاره رها می‌کند و می‌رود سراغ شخصیت بعدی و بعدی. شهر او را با خود می‌برد و مواجهه با شخصیت‌های جدید آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند که خواه‌ناخواه این پرسش سر برمی‌آورد که آیا سرگذشت این آدم‌ها به هم گره خواهد خورد؟
میانسالی دوره‌ای کلیدی در زندگی است، دوره ارزیابی مجدد و اساسی کل زندگی. برای انسان میانسال، از جهتی وقت رو به پایان است و مرگ نزدیک، و از جهتی دیگر زندگی متوقف شده است. میانسالی دوره شک و تردید به همه‌چیز است، به خود، به خانواده، به گذشته، به آینده، به زندگی…
کریستوفر همیلتن چهل‌و‌چندساله در این کتاب احساسات و تجربیات دوران میانسالی در دنیای معاصر را بررسی می‌کند و در پی توصیف و تحلیلشان است. او با اتکا به تجربیات شخصی خود و با استفاده از طیف گسترده‌ای از منابع، از شوپنهاور و نیچه و هایدگر گرفته تا تالستوی و داستایفسکی و کنراد، می‌کوشد جنبه‌های مختلف این دوره حساس از زندگی را بررسی کند.
ذهن انسان چگونه می‌تواند جهان خارج را بازنمایی کند؟ فکر چیست و آیا مطالعه علمی آن ممکن است؟ آیا باید ذهن را نوعی ماشین تلقی کنیم؟ آیا ذهن کامپیوتر است؟ آیا کامپیوتر می‌تواند فکر کند؟ تیم کرین بدون مفروض داشتن هیچ دانش پیشین در فلسفه و رشته‌های مرتبط با آن، پای در راه پاسخ دادن به این پرسشها و برخی پرسش‌های دیگر می‌نهد.
ذهن مکانیکی، از زمان نخستین چاپ، برخی از مهم‌ترین نظرات فلسفه معاصر ذهن را به هزاران نفر معرفی کرده است. کرین نظرات بنیادینی را توضیح می‌دهد که بر هر سه حوزه فلسفه ذهن، هوش مصنوعی و علوم شناختی تاثیرگذارند: چیستی مساله ذهن-بدن؛ چیستی کامپیوتر و چگونگی کار کردن آن؛ چیستی فکر، و شرایط تحقق فکر در کامپیوتر یا ذهن.
ذهن مکانیکی برای علاقه‌مندان به سازوکارهای ذهن اثری است مفهوم، و برای آنها که فلسفه ذهن، فلسفه روانشناسی یا روانشناسی شناختی می‌خوانند یک خواندنی ضروری.
دیگر امر بر این دایر نیست که بدانیم کجا می‌رویم یا اینکه با قوانین درونی پیشرفت تاریخ همگام شویم. به جایی نمی‌رویم و تاریخ مسیر از‌پیش‌بوده‌ای ندارد. نباید هیچ‌چیز از تاریخ انتظار داشت یا چیزی را فدای آن کرد. دیگر امر بر این دایر نیست که خود را قربانی راهی برین کنیم که بازخرید رنج‌هایمان باشد و بهای فداکاری‌هایمان را با بهره بپردازد. از این پس، برعکس، امر بر این دایر است که ما چه می‌خواهیم و در جستجوی چه هستیم. منطق سرمایه ما را تا آستانه آزادی هدایت کرده است. اما به‌شرطی می‌توان از این آستانه گذشت که به جای تعقل تولیدی، تعقل دیگری بگذاریم. این کار فقط از خودِ مردمان ساخته است. هیچ‌گاه قلمرو آزادی از فرایندهای مادی نتیجه نمی‌شود: قلمرو آزادی تنها با عمل بنیادی و خلاق آزادی که آزادی را به‌مثابه خودبنیادی مطلق در نظر گیرد، و آن را هدف نهایی هر شخص ببیند، مستقر می‌شود.
کرولاین با مشکلی عجیب روبرو شده است - صدایی بیرون از سرش افکار او را می‌خواند و ماشین تحریری همه چیز را ثبت می‌کند. بی‌آنکه بخواهد شخصیت یک رمان شده است. او که تازه کاتولیک رومی شده است، نمی‌داند که این صداها تجلی تقدس است یا راوی جنون، اعتقادات مذهبی جدید باری بر دوش او گذاشته و خلاقیت سرکشش که راهی برای بروز نمی‌یابد کلافه‌اش کرده است. آیا نویسنده سایه‌ای از خداوند است که همچون او شخصیت‌هایی خلق کرده و به سمت سرنوشت هدایتشان می‌کند؟
اطرافیان کرولاین از درک این رنج ناتوا‌ن‌اند و احتمال می‌دهند که دیوانه شده باشد اما کرولاین که تسلی‌دهنده‌ای برای خود نمی‌یابد از تغییر آیین و تبدیل شدن به شخصیت یک رمان در عذاب است، چرا که این دو نقش مستلزم از دست دادن آزادی یا بازتعریف آزادی است برای دست یافتن به انسجام معنوی و فکری.
تسلی‌دهندگان اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک است. اولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتا اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.»
حکومت ساقط شده است، مردان از راس قدرت به زیر کشیده شده‌اند و زنان حکومت را تماما در ید قدرت خود دارند. سال‌هاست مرزهای کشور به روی بیگانگان بسته شده و جهان فقط با اطلاعاتی از وقایع امپراتوری زنان خبر دارد که سران صلاح می‌بینند منتشر شود. ژودیت، «شبان» زنان، که پس از مرگ مادرش جانشین او شده آن سرزمین را با مشت آهنین اداره می‌کند؛ مضحکه‌ای سیاسی در دل رژیمی هذیان‌زده که تمام شعارهای پیش از انقلابش را کنار گذاشته و در کار خلق ارزش‌ها و شعارهای جدید است. به موازات روایت اصلی، خاطرات پرستاری معمولی پیش کشیده می‌شود که به حریم شبان راه می‌یابد و واقعیت پرانویایی قدرت و مواهب کارگزاران حکومت و بلهوسی‌های جنون‌آمیز آنها را به تصویر می‌کشد. زنان تشنه قدرت تاملی است در باب دلایل و تاثیرات تعصب و فساد در ساختار حکومت‌های تمامیت‌خواه از هر سنخ.
«قطره‌اشکی در اقیانوس»، شاهکار برآمده از تجربه زیسته مانس اشپربر، عمدتاً داستانِ از اینجا راندگان و از آنجا ماندگان است، با این تفاوت که اینان نه از اینکه رانده شده‌اند پشیمان‌اند نه از اینکه مانده شده‌اند سوگوار. این است وضعیت وجودی آن دسته از روشنفکران چپ اروپایيِ عمدتاً درگیرِ مبارزه عملی که سودای حقیقت‌جویی را فدای استالینیسمِ مسلط نکرده‌اند؛ روشنفکرانی که درست به همین علت از مرامی که اقلاً به لحاظ نظری بدان تعلق خاطر داشته‌اند رانده یا اخراج شده‌اند و در عین حال دست از مبارزه با فاشیسم هم برنداشته‌اند و اکنون با دو دیو تمامیت‌خواه، فاشیسم و استالینیسم، پنجه در پنجه افکنده‌اند و حقیقت خود را می‌جویند؛ روشنفکرانی که اکنون هم آماج حملات هم‌کیشان سابق خودند و هم آماج حملات خصم دیرین.
در این کتاب اندیشه‌ها و زندگی پرفراز و نشیب نیکولو ماکیاوللی، پدر اندیشه سیاسی مدرن، با زبانی ساده و گیرا مطرح می‌شود.
در این دوران که شهریارهای موقت و دائمی توأمان در جهان حکم می‌رانند چرا همچنان می‌توان خواندن ماکیاوللی را مفید یا ضروری دانست؟
چه چیزی در آثار او هست که از آنها متن‌هایی زنده و معاصر می‌سازد؟
آثار او چه دارند که به ما بگویند؟
ماکیاوللی شهریار را بر اثر چه رویدادهایی و با چه رویکردی نوشت؟
آیا به‌راستی می‌خواست به شهریاران درس نیرنگ بدهد؟
یا سر آن داشت که شیوه‌های نیرنگ شهریاران را به مردم بنمایاند؟
پاتریک بوشرون تاریخ‌نگار برجسته و استاد دانشگاه در فرانسه، در پاسخ به این پرسشها از دیدگاهی نو به تحلیل آثار و اندیشه‌های ماکیاوللی پرداخته است. او فقط به بازخوانی کتاب شهریار، یعنی مشهورترین کتاب ماکیاوللی، بسنده نکرده و کتاب‌ها و دیگر نوشته‌های او وحتی نمایشنامه‌های طنزش را هم از نظر گذرانده است تا شاید به ژرفای اندیشه ماکیاوللی و چرایی اهمیت و ضرورتش پی‌ببرد.
روبرت والزر این روایت بی‌پرده را به تشویق برونو کسیرر ناشر، پسرعموی ارنست کاسیرر فیلسوف نوشت. یک‌نفس و بی‌قلم‌خوردگی، در هجده فصل دقیقا یک‌اندازه،. داستان سیمون تانر، نویسنده خودخوانده خیال‌پرستی که مدام بی‌اینکه خطایی مرتکب شود که باعث شود عذرش را بخواهند شغل‌های بی‌اهمیت خودش را ترک می‌کند. موجودی پوچ و بی‌قید و بند. هزارپیشه‌ای سودایی. انگار هجو نانویسندگان وراج ابن‌الوقتی که از اضطرابی عمیق رنج می‌کشند و چنان در خودستایی و خودپرستی غرق‌اند که شهودهای من‌درآوردی نانوشته‌شان بخار می‌شود و به هوا می‌رود، و آنچه هم که از ایشان بر کاغذ نقش می‌بندد چیزی نیست جز مشتی یاوه بی‌سر و ته. اما این علاف تن‌پرور مدرن با جامه‌دان سبکشء به قول کافکا، خود مانند شخصیتی داستانی که نمی‌تواند شهودهای نافذش را درباره جهان و مافیها تبدیل به اثر ادبی کند، موجودی است بسیار اغواگر که جهان را می‌پوید و سرانجام دستاوردی از او بر جا نمی‌ماند، جز لذت خواننده. و شگفتا که آنجه والزر درباره خود گفته، درباره سیمون هم صادق است: حتی فکر اینکه بتوانم در زندگی اندک کامیابی‌ای داشته باشم، می‌ترساندم. فرق والزر با شخصیت داستانش این است که او داستان لطیفی می‌آفریند درباره خواست ناکامیابی‌ای، و این‌گونه کامیاب می‌شود، اکنون با بچه‌های تانر سه‌گانه مشهور روبرت والزر در اختیار خواننده فارسی‌زبان است.