شعار معروف سورئالیستی «به من بگو با چه کسانی نشست و برخاست می‌کنی تا بگویم که هستی»، به آسانی به این جمله تبدیل می‌شود: «به من بگو به چه چیزی علاقه داری تا بگویم که هستی».ما خواهان هر کسی نیستیم؛ تنها افراد، تصاویر، چیزها، الگوها، ریتم‌ها و واژگان خاصی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در واقع نکته‌ی قابل توجه درجه‌ی سخت‌گیری ما است و این‌که چقدر خود را به هم پیوسته و منسجم فرض می‌کنیم.
فکر می‌کنم منطورمان از احساس «علاقه» پذیرش آزادانه‌ی چیزی است که سرخوشی و لذت‌جویی به ما هدیه می‌دهد.