چنانچه بخواهی محوری‌ترین یافته علمی بنیان‌گذار روانکاوی، زیگموند فروید، را نام ببریم، بی‌گمان مفهوم «ضمیر ناآگاه» است، که یکی از افق گشاترین یافته‌های روانکاوی است، که روان‌پژوهان را برای شناختی ژرف‌تر و کارآتر از ساختار روان انسان، بسیار یاری‌گر بوده است.
مهم‌ترین نوشتار فروید در راستای تبیین دقیق و عالمانه این مفهوم، مقاله «ضمیر ناآگاه» (1915) می‌باشد، که اکنون برای نخستین بار ترجمه فارسی این اثر از زبان اصلی‌اش، آلمانی، در اختیار دانش پژوهان و مشتاقان روانکاوی قرار می‌گیرد.