«اما» همان نشیمن‌گاه نرم و راحتی است که وقتی می‌خواهیم تنبلی کنیم روی آن می‌نشینیم و باور می‌کنیم که دیگر نمی‌توانیم از جا بلند شویم، مشکلات را حل کنیم و به اهداف‌مان برسیم یا اشتباهاتمان را تصحیح کنیم.
حرف‌هایم به گوشتان آشناست؟
البته دلم می‌خواهد تغییر کنم «اما»...
خیلی پیر / جوان هستم...
خیلی چاق / خیلی لاغر هستم...
زشت / نه به اندازه کافی زیبا هستم...
باهوش نیستم...
خانواده از هم پاشیده‌ای دارم...
اختلال یادگیری دارم...
«اما»های ما بزرگند و هرچه بیشتر به آن‌ها اهمیت بدهیم بزرگ‌تر خواهند شد.
در واقع هر شخصی می‌تواند تمام عمر روی نشیمن‌گاه رخوت‌آوری که «اما» نام دارد بنشیند و تکان نخورد و بسیاری از مردم نیز چنین می‌کنند...