نخستین دموکراسی (چالش اندیشه‌ای از دوران باستان)

نخستین دموکراسی به سه دلیل خواندنی است: 1-بررسی تطبیقی بین نخستین دموکراسی در یونان باستان و آمریکای قرن بیست و یک از موارد کمیاب است، به ویژه آن که پژوهشگرش آمریکایی تبار و استاد دانشگاه باشد و این پژوهش را در فضای مشترک بین فلسفه، تاریخ و تئاتر مطرح کند. 2- این روزها، دموکراسی را صادراتی یا پدیده‌ای اعطایی معرفی می‌کنند، بی‌آنکه عرف جوامع را در نظر بگیرند؛ 3-صرف‌نظر از بحث مبانی فلسفی، سیاسی و اجتماعی دموکراسی، نویسنده بخش اعظم دموکراسی یونان باستان را حاصل آرمان تراژیک در ادبیات و آئین‌های نمایشی یونان باستان معرفی می‌کند. ارسطو انسان را «حیوانی سیاسی شهرنشین» می‌نامد، که در اینجا مراد او از politikon گرایش انسان به گروهی زیستن در «شهر» polis است. وودراف تاکید می‌کند اگر شهروندان درباره مفاهیم کلیدی مرتبط با آرمان «شهروندی» و دموکراسی آگاهی نداشته باشند، حرکات سیاسی تب‌آلود عرق سرد بر پیشانی مردم خواهد نشاند. او یقین دارد که اگر ملتی ادبیاتی مبتنی بر بحث آزاد دوسویه و دودیدی نداشته باشد، صرفا با بدل دموکراسی خودشان را فریب می‌دهند. نخستین دموکراسی «ضیافت» وودراف است: میهمانان، هومر، سولون، افلاطون، ارسطو، سقراط، سوفوکل، اریستوفان؛ مکان، آتن، سیراکیوس، آمریکا در زمان جنگ داخلی، ویتنام ، عراق و ...