قصه‌های صمد بهرنگی

صمد ضمن داستان نوشتن، مخاطب خود را وامی‌دارد تا خود به قصه گفتن رو بیاورد. قصه سپری است در برابر خطرها و دریغ‌های جهان پیش رو. مهم نیست که قصه چقدر ساده باشد و زبان راوی در بدو امر ناپخته، تعلیم‌ندیده یا از سر بی‌تجربگی باشد، هر کس در هر جا و هر موقعیتی حق دارد زندگی‌اش را در قالب داستان روایت کند. پایان خوش که ظاهرا جز جدایی‌ناپذیر داستان‌های کودک و نوجوان فرض می‌شود، در داستان‌های صمد با چیز دیگری جایگزین شده است: تداوم. داستان‌ها در لحظه ناکامی و شکست ادامه دارند و همواره کسی هست که وظیفه ادامه‌ داستان را تقبل می‌کند. صمد، متولد دوم تیرماه 1318 که اگر بود هشتاد و چهار سال داشت، درکنار فروغ فرخزاد از مصداق‌های جوانمرگی خلاقیت ادبی در ادبیات قرن گذشته فارسی است. بااین‌همه، در آثار صمد جوانمرگ با کششی باورناپذیر به ادامه‌ یافتن در ذهن چند نسل از مخاطبان هیچ ردی از ناتمامی نیست و...