بوروکراسی

مفهوم «بوروکراسی» همواره تداعی‌کننده‌ی تجربیاتی منفی است؛ از تشریفات کند، کاغذبازی و خونسردی بی‌عاطفه‌ی اداری تا ناکارآمدی، اتلاف انرژی و سرمایه و کارنادانی. همین جنبه‌های ملامت‌بار باعث شده است بوروکراسی امری ماهیتا منفی قلمداد شود و هیچ کس حاضر نباشد آن را گردن بگیرد - حتی جریان‌هایی که خود منادی بوروکراتیک‌سازی همه‌ی شئون زندگی اجتماعی‌اند. اما لودویگ فون میزس، اقتصاددان و متفکر اتریشی-امریکایی، در این کتاب ابتدا تعریف دقیق خود را از مفهوم بوروکراسی شرح می‌دهد و سپس خواننده را متقاعد می‌کند که «نفس» بوروکراسی شر نیست، بلکه «گسترش» بوروکراسی است که به مصیبت تبدیل می‌شود؛ گسترش بوروکراسی به حوزه‌هایی که می‌تواند تابع مدیریت بازاری باشد. از همه مهم‌تر، شرح می‌دهد که این گسترش مصیبت‌بار، ریشه در آرزومندی شهروندان برای مداخله‌ی دولت در امورشان دارد.