در کمال خونسردی (گزارشی واقعی از چند فقره قتل و پیامدهای آن)

ماجرا از خبر کشتار خانواده‌ای چهار نفره در سال 1959 آغاز شد، خبری کوتاه که کاپوتی را بر آن داشت تا مانند کارآگاهی کلاسیک پی همه‌ سرنخ‌هایی برود که پیرامون این جنایت فجیع وجود داشت. پس از دستگیری قاتلین، او ماه‌های بسیاری را با آن‌ها حرف زد. با هر آدمی که چیزی دیده بود، با هر شاهدی، و شش سال بعد، یعنی در 1966، کتاب انتشار یافت و پرچم‌دار جریانی شد که امروزه «ناداستان خلاق» می‌نامندش، کتابی که آن را طنین صدای تبر راسکولنیکف دانسته‌اند در ذهن غول ادبیات آمریکا ، صدای تبری که او را به کانزاس خونین کشاند تا کشف کند چرا این انسان‌ها می‌بایست سلاخی می‌شده‌اند و چرا این دو جوان میل به ریختن خون داشته‌اند. در کمال خونسردی تاریخ مستندنگاری خلاق را به بعد و قبل از خود تقسیم کرده است...