بی‌زمستان (سفرنامه و عکس‌های تاجیکستان گرجستان و آذربایجان)

علاوه بر لابی بزرگش که پر است از آدم‌های ریز و درشت از ملیت‌های مختلف، حیاط هم غلغله است. غلغله آدم‌هایی که هر کدام از جایی و نژادی هستند، می‌خندند و سرخوش‌اند و گوش سپرده‌اند به نوای موسیقی و چشم دوخته‌اند به دیوارهای نقاشی‌شده و گرافیتی‌های زیبا. اینجا درست شبیه اجلاس سالیانه سازمان ملل متحد است. با این تفاوت که نه کسی می‌خواهد بحران برمه و یمن را حل کند، نه کسی دغدغه تحریم دارد، و نه کسی می‌خواهد جنایت‌هایش را توجیه کند... سیاست جایش را به آرامش داده و لبخند زبان مشترک همه آدم‌هاست. اینجا دندان‌ها برای فشار آوردن بر خرخره کسی ماموریتی ندارند. ماموریت‌شان این است که بیرون بیفتند و سفیدی‌شان را در این شامگاه پاییزی نیمه نوامبر به رخ بکشند.این کتاب در برنامه‌ی تلویزیونی کتاب‌باز معرفی شده است.