واژه در قفس (پژوهشی در 8 کتاب سهراب سپهری با نگاه روانشناسی نوین)

تاکنون برای تحلیل و تبیین عرفانی شعر سهراب سپهری تلاش‌های زیادی شده است؛ بی آن‌که زمینه شخصیتی و تحولات روان‌شناختی وی، و تجربه‌های عاطفی زندگی‌اش در نظر گرفته شود. پافشاری اصلی این نوشتار، بر این بخش مفغول مانده است. من در این پژوهش (واژه در قفس)، شعر سهراب و بازتاب عوامل تاثیرگذار درونی و بیرونی در آن را مورد بحث قرار داده‌ام. با وجود این‌که «هشت کتاب» زمینه اصلی این پژوهش است، خواسته‌ام با دستی بر نظریه‌های نوین روان‌شناختی، به شعر سهراب سپهری نگاهی بیفکنم، و در پس آن، تحول منش و بینش شاعر را بجویم. شعر او را آبگینه‌ای دیده‌ام که سهراب و دگرگونی‌های او در امتداد زمان در آن بازتاب یافته است. به این شیوه، رگه‌های تغییر و دگردیسی او را پی گرفته‌ام...