بیلی

متاسفانه باید قبول کنم که همیشه وبال گردن بودم... این دقیقا همان چیزی است که پدرم یک روز به من گفت: مادرت ما را ترک کرد چون تو بیش از حد وبال گردن‌مان بودی. درست است که کاری نمی‌کردی ولی همیشه در حال ناله کردن بودی... نمی‌دانم چند بار باید از خشم، ناراحتی و افسوس به خود بپیچید تا چنین تعریفی از ذهن‌تان پاک شود، فقط می‌دانم حتما تعداد دفعاتش زیاد خواهد شد، البته اگر نظر مرا بخواهید.