حیاط نفرین‌شده

و این‌جا پایان است دیگر چیزی نیست. تنها قبری است در میان قبرهای پراکنده نامرئی، گم شده مانند دانه‌های برف، در برف بلند مرتفعی که مانند اقیانوس پخش می‌شود و همه چیز را تبدیل می‌کند به صحرایی سرد و بی‌نام و نشان. دیگر نه قصه‌ای است و نه روایتی. انگار که دیگر دنیایی نیست که ارزش تماشا کردن و قدم زدن و نفس کشیدن را داشته باشد. نه بدی‌های آدم‌ها و نه امید و نه مقاومتی که همیشه در تعقیب اوست. هیچ چیز نیست فقط برف و واقعیتی ساده که آدمی می‌میرد و به خاک سپرده می‌شود.