دالان بهشت (شومیز)

«این منم، خوشبخت‌ترین زن دنیا، که در تاریک و روشن جاده‌ای که به آسمان وصل می‌شود، در حالی که احساس می‌کنم خود بهشت را در کنار دارم، همراه نیمه دیگر وجودم به دالان بهشت می‌روم.» ارزش وصل نداند مگر آزرده هجر مانده آسوده بخسبد چو به منزل برسد