مداخلات روان‌شناختی در سالمندان (به انضمام درمان مبتنی بر شفقت در سالمندی)

به‌عنوان یک روان‌پزشک سالمندان، متخصص روان‌درمانی و استاد روان‌پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا، در طول سی ‌سال گذشته به‌صورت مستقیم اثر باورها و اعمال مرتبط با سن را روی زندگی بیماران زیادی که در درمان آنها مشارکت داشتم، مشاهده کرده‌ام. یکی از بزرگ‌ترین نا‌امیدی‌هایم درک این موضوع بود که چگونه ضرب‌المثل «نمی‌توانی به یک سگ پیر چیزهای جدید یاد بدهی.» عمیقاً در فرهنگ ما جا افتاده است.هنگام آموزش به دانشجویان، رزیدنت‌ها، دوستان و همکاران اغلب تا جایی که موقعیت‌ها اجازه می‌دهد، تکرار و تاکید می‌کنم که به نظر من تنها سه عنصر برای روان‌درمانی موفق نیاز است: مقداری توانایی پنهان برای یادگیری، انگیزه برای تغییر و دسترسی به یک مربی که جایش را می‌تواند یک کتاب خودیاری، یک درمانگر آموزش‌دیده یا ترکیبی از این دو بگیرد. تأکید می‌کنم که هیچ‌یک از این شاخص‌ها کاری به سن عددی ندارد. با توجه به این موضوع زمانی که راج تَمپیو ویراستارانش که همه‌ی آنها از همکاران بسیار محترم و دوستان عزیزم هستند، از من خواستند که این پیشگفتار را بنویسم، خوشحال و مفتخر شدم.همراه با گروه متخصصان مستعد و توانمند سلامت‌روان سالمندی که در انجام این پروژه همکاری داشتند، نویسندگان منبعی ارزشمند برای کسانی که کارشان پاسخ‌دهی به نیازهای افراد مسن‌تر است، بوجود آورده‌اند. به‌عنوان کسی که به‌تازگی60‌ ساله شده و به‌خاطر خیلی از دلایل که بایستی به سبب آن‌ها کمال‌گرایی نوجوانی‌ام را کنار می‌گذاشتم، هنوز به باور یوتوپیایی خود اعتقاد دارم که سن‌گرایی چه به سمت جوانان یا چه به سمت مسن‌ترها نشانه رفته باشد، در جهان ما هیچ‌ جایی ندارد. من عمیقاً خشنودم که یادآوری کنم ویراستاران باتجربه و نویسندگان متخصص این کتاب تمام مراحلِ‌ شغلی را طی کرده‌اند...