خواب دایی جان

خواب دایی جان آینۀ تمام‌نمای استعداد بی‌همتای داستایفسکی در هجو و طنز است. شخصیت شازده ک. را باید نمود آشکار هنر هجوپردازی او دانست. شازده، پیرمردی که پیوسته می‌کوشد جوان جلوه کند، در واقع سوژه‌ای است که می‌توان رد پایش را تا کمدی‌های قرون پیشین و حتی در بالاگان روسی هم دنبال کرد. نویسنده در قامت این اشراف‌زادۀ سالخورده شخصیتی پرتناقض خلق کرده است، موجودی هم پیرو مد و هم فرسوده و کهنه، هم پیر و هم کودک‌خیم، موجودی که از یک‌سو فراموشکار است و از سوی دیگر دروغ‌های شاخدار می‌گوید. در یک کلام، داستایفسکی یک «دایی جان» آفریده است که خود را با ناپلئون مقایسه می‌کند و انگلیسی‌ها را به باد ناسزا می‌گیرد...